Het is geen onverdeeld genoegen om in de islamitische wereld moslim te zijn

Het is gewoon geworden, maar went niet. China behandelt Oeigoerse moslims beestachtig. Westerse parlementen, waaronder het Nederlandse, spreken zelfs van genocide. Toch maken talrijke leiders van moslimlanden beleefd hun opwachting in Peking. Met de hoed in de hand, want ze hopen op zijderoute-contracten.

Het is bekend dat zelfs de Taliban geen engelen zijn. Toch krijg je een soort schok wanneer je een recente foto ziet van die handenkappers, knus met de Chinese minister van buitenlandse zaken. Een staaltje van schaamteloos verraad tegen hun Oeigoerse geloofsgenoten. En maar de mond vol hebben over de sharia. Diezelfde Taliban blaffen en bijten als opgehitste pitbulls naar India, omdat het de overwegend islamitische deelstaat Kashmir weigert over te dragen aan Pakistan.

Alles in de naam van God. Toch is de chemie tussen het atheïstische, islamhatende Chinese regime en de ‘godvrezende’ Taliban ook wel weer begrijpelijk. Allebei denken ze totalitair. Voor democratie zijn ze allergisch. Godsdienstvrijheid vinden ze een gruwel. Beide tiranniseren ze hun samenlevingen vanuit een extreme ideologie, de ene religieus van aard, de andere pseudoreligieus. Elk met een vage notie van een wereldrevolutie. Bij allebei komt ook nog eens ‘de macht uit de loop van een geweer’. Met vooral in China tegenwoordig eveneens een hoofdrol voor ICT.

Helden op sokken

Veel zielsverwantschap dus tussen de maoïstische godloochenaars en de religiefetisjisten van de Taliban, de helden op sokken die deze week de vrouwenprotesten tegen hun ‘bewind’ verboden omdat ze ‘intimiderend’ zouden zijn. De vraag rijst wie goede moslims zijn: de vrome beulen die zichzelf zien als ‘Gods schaduw op aarde’ en dood en verderf zaaien; of de mensen die massaal voor hen vluchten en op luchthaven Kaboel zelfs op de vleugels klommen van vliegtuigen.

‘Verderfzaaiers’ is een koranwoord voor slechteriken, prima toepasbaar op de Taliban, die dat zelf anders zien: God staat aan hun zij. Ze hebben zojuist een overwinning geboekt die doet denken aan de manier waarop de eerste moslims hun macht vestigden, althans volgens het traditionele ‘geschiedverhaal’.

Maar ook de vluchtelingen op dat vliegveld kunnen zich op dat heilige relaas beroepen. Ook hun lot kent een stevige parallel met de saga van de eerste moslims. Mohammeds prediking stuitte in Mekka op verzet. Een aantal van zijn volgelingen vluchtte naar het christelijke Ethiopië, aan de overkant van de Rode Zee. Ze legden de keizer van dat land uit wat de islam inhoudt. Woorden als jihad of steniging komen in hun sobere exposé niet voor. De negus was zo onder de indruk dat hij in het geheim moslim werd. Al zijn er ook Ethiopische lezingen waarin de moslimballingen christenen worden.

Islamitische heilsgeschiedenis

Hoe dan ook, deze eerste gevluchte moslims kregen onderdak in een christelijk land. Of dat historisch is of niet, het behoort tot de islamitische heilsgeschiedenis. Dat telt. De moslimvluchtelingen van nu, niet alleen uit Afghanistan, zijn op weg naar christelijke dan wel agnostische westerse landen.

Niet alleen hun economische kansen verbeteren daardoor. Ook hun religie kunnen ze hier vrijer beleven. Het risico van bombardementen door de overheid is bijvoorbeeld nul. Ter vergelijking: afgelopen zondag nog bestookte het Syrische bewind in de stad Deraa de hoofdmoskee met raketten, niet voor het eerst. Het is geen onverdeeld genoegen om in de islamitische wereld moslim te zijn.