De zin vanMathilde de Graaff
De zin van predikant Mathilde de Graaff: ‘Gasten zijn we allemaal’
Meer en minder bekende Nederlanders vertellen over hun persoonlijke leefregel of inspirerende zin. Vandaag Mathilde de Graaff (58), predikant van de Protestantse Gemeente ET-10 op Terschelling en coördinator van het Inspiratiefestival.
“Het is het eerste wat je ziet als je bij ons de kerk binnenkomt: er ligt een gastenboek met op het kaft in grote letters: gasten zijn we allemaal.
“Het is mijn lijfspreuk. Wij wonen vlakbij de haven op West-Terschelling. We zien alle boten komen en gaan. Het hele jaar door zijn er gasten, maar nu zijn we er weer helemaal klaar voor. Het is net voorjaar, dat is heerlijk, het avontuur kan beginnen.
“Het is als met eb en vloed, we leven hier op het eiland met de getijden. Je hebt je rust of je wintertijd gehad, je komt tot jezelf, de huisjes zijn opgeknapt en nu de zon weer gaat schijnen wordt het drukker.
“De haven is een mooi beeld van het leven zelf. In de haven is het een komen en gaan van mensen. Iedereen komt met een eigen gezicht, eigen bagage, een eigen verhaal. Je bent er een tijdje en dan ga je weer. We zijn hier in ons leven ook maar een tijdje en in die tijd zijn we gast. Gast op de aarde, te gast bij de ander, en bij de Ander, met een hoofdletter.”
Met nieuwe ogen om je heen kijken
“Een gast laat zich graag verrassen, staat open voor nieuwe avonturen en voor verwondering. Een gast kijkt met nieuwe ogen om zich heen: wie kom ik tegen, en waar en hoe kan ik mijn weggetje zoeken? Daar hoort een bescheiden en respectvolle houding bij. Je moet netjes met de spullen omgaan, niet doen alsof die van jezelf zijn. Je eigent je niks toe, je bent beleefd en vindt niks vanzelfsprekend.
“Natuurlijk, ik woon op Terschelling, ik ben bewoner. Maar waar je ook bent, je bent altijd ook gast, in letterlijke en figuurlijke zin. Zodra we elkaar tegenkomen, of dat nou met de telefoon is, of per mail, of live, dan zijn we te gast bij elkaar.
“Je gaat elkaar ontmoeten, gewoon ergens onderweg, je zit aan een picknicktafel, in een kroegje, in een restaurant, in de kerk. Er staat vaak veel tussen ons in, de deur wordt soms dichtgeknald, maar als het lukt, als er een echte ontmoeting ontstaat, van hart tot hart, dan ben je te gast in elkaars levensverhaal. Voor mij is dat een heilig gebeuren. Dat is kostbaar omdat het zo mooi is, maar ook kwetsbaar, omdat het zo vaak misgaat. Je leren openstellen voor elkaar, dat is eigenlijk oefenen in gastvrijheid.”
Als je je openstelt, kan er wat gebeuren
“In de kerk ben ik voorganger, ik ben gastvrouw, maar ik zie mezelf ook als gast. We zetten de deur open voor iedereen die onderdak zoekt. We delen verhalen van geloof en leven. Wekelijks ga ik met mensen wandelen en als het goed is vallen lopenderwijs de rollen weg. Er is geen ontmoeting die zonder wederkerigheid kan. Als je je openstelt, kan er wat gebeuren.
“Bij het tweejaarlijkse landelijk oecumenisch Inspiratiefestival ben ik coördinator en gastvrouw. Alle eilander kerken de deuren wagenwijd open om gastvrijheid te verlenen. Deelnemers maken de beweging naar het land aan de overkant. Een weekend lang allemaal te gast bij elkaar om inspiratie te delen. We moeten het in en buiten de kerk hebben van elkaar, elkaar zien, ontmoeten, delen, vieren. Het is aan ons er een feest van te maken.
“In de haven kan je bij de VVV allerlei informatie vinden over het eiland. Het festival heeft ook drie VVV’s: Verbinden, Verdiepen en Vernieuwen. Dat kan alleen slagen als we gasten zijn, en dat zijn we allemaal.”
