De zin van Emine Ugur: ‘Be kind, even if you’re right’

“Ik heb afgelopen jaar weer ­gezien hoe belangrijk het is om je mildheid te behouden. Midden in een discussie of gesprek kun je zomaar vergeten hoe je andere mensen eigenlijk zou moeten betrachten. De laatste jaren moet ik me hier ­geregeld aan herinneren, door de behoorlijke polarisatie over de ­hele wereld, waarbij mensen er steeds harder ingaan. En nu met corona en de complotdenkers gaat het nog weer verder. Het voelt alsof er mensen zijn die in een parallelle werkelijkheid ­leven.

Er is een zin die ik mezelf dan voorhoud, van Haruki Murakami: ‘Always remember that to argue, and win, is to break down the ­reality of the person you are arguing against. It is painful to lose your reality, so be kind, even if you’re right.’

‘Mag je dit wel schrijven van je man?’

In 2019 ben ik Twitter vaker gaan gebruiken, en de afgelopen tijd ben ik actiever, omdat ik er door corona meer tijd voor heb. Ik wil mijn stem laten horen, omdat je niet vaak hoort van vrouwen die een hoofddoek dragen. Het misverstand dat ik misschien wel het vaakst uit de wereld moet helpen is: mag je dit wel schrijven van je man?

Je werkelijkheid, dat is iets heiligs. Als je dat kwijtraakt, doet dat pijn. En als je dat voelt gebeuren, ga je er vaak nog harder voor vechten, nog harder om je heen slaan. Het wordt dan al snel hard, een strijd. Maar als de ander je dan met mildheid behandelt, weet je eigenlijk niet wat je ermee aanmoet. Ik merk dat in discussies op Twitter, bijvoorbeeld als iemand, ingegeven door moslimhaat, tegen mij zegt: ‘Er moet een kogel door jouw kop’, of: ‘Ik ga me aftrekken en dan veeg ik m’n sperma af met jouw kopvod’. Ik reageer dan met beleefdheid en respect, en mensen zijn dan vaak ontdaan, ontregeld.

Nee, het is niet altijd makkelijk. Ik betrap mezelf ook geregeld op wij-zijdenken, dat ik PVV- of FvD-stemmers over een kam scheer. Dat komt omdat ze mij persoonlijk raken, ze zich tegen mij keren. Dan wordt zo iemand al gauw een tegenstander, van wie je denkt: oh, dat is er zo een. Maar als je de ander als individu benadert, heb je toch een ander gesprek.”

Dezelfde kopzorgen

Om dit te kunnen doen heb je empathie nodig. Ik haal dat uit mijn geloof, en uit het voorbeeld dat mijn vader stelde: hij was altijd heel mild naar anderen toe. Dat is hem wel gelukt om over te dragen. Soms kan ik iemands verhaal gewoon echt voelen in mijn botten. En van mijn werk bij de sociale dienst heb ik geleerd dat uiteindelijk iedereen dezelfde kopzorgen heeft. Als ik aan de telefoon m’n ogen zou sluiten, niet wetende wie ik tegenover me heb, dan klinken in de basis alle verhalen hetzelfde. Die ander zit niet heel anders in elkaar dan jij – het deel dat verschilt is klein. Die wetenschap heeft mij ook milder gemaakt.

Door corona ben ik gaan inzien hoe kwetsbaar alles is. Niet alleen onze gezondheid en onze economie, maar ook de maatschappelijke samenhang, de rode draad in onze samenleving. Als je jarenlang geen oorlog hebt gehad of iets in die richting, dan treedt er een soort luiheid op, een waan van onaantastbaarheid. Nu ik heb gezien hoe groot de polarisatie in korte tijd kan worden, weet ik dat voor ontwrichting maar weinig nodig is. We moeten goed doordrongen zijn van onze kwetsbaarheid. Dan word je ook vanzelf vriendelijker.”

Lees ook:

De zin van

In deze reeks vertellen bekende en minder bekende Nederlanders welke zin hen inspireert of troost. Klik hier voor de nieuwste afleveringen, met Cisca Dresselhuys en Annemiek Schrijver.