De zin van Casper Vuurmans: Ik klooi maar wat aan

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar de zin die ik heb gekozen, is ‘Ik klooi maar wat aan’. Het is de tekst op een poster die in mijn kamer hangt. Van het Icarus Festival. Ik zit in de organisatie ervan, we richten ons op jongeren die slim, succesvol en geslaagd willen zijn, en dat via social media ook opgelegd krijgen. Probleem is: ze maken zichzelf kapot door perfecte plaatjes.

De boodschap van ons festival is: aan dat ideaalbeeld hóef je helemaal niet te voldoen. Het Icarus Festival bepleit daarom dat je beter imperfectionist kunt worden. Via stichting Vitamine Z probeer ik aan jongeren een filosofisch antidepressivum te verschaffen.

Daar past ‘ik klooi maar wat aan’ goed bij. Nee, heel wijsgerig is het niet geformuleerd. Het is geen compacte samenvatting van het gedachtegoed van een grote filosoof, geen Nietzsche of Foucault in één zin, of een oneliner uit de filosofische canon. Dat klooien schurkt eerder een beetje tegen Karel Appel aan.

Als het goed gaat met me, dan heb ik die slogan niet nodig, gaat het minder, dan heb ik er houvast aan. Het helpt me relativeren en tempert mijn ambities. De valkuil van mezelf op te laten fokken en door te jakkeren ken ik maar al te goed.

Door de komst van corona kwam mijn hele agenda leeg te staan. Ik werk al sinds mijn studietijd als kelner bij een restaurant. Dat doe ik nu nog steeds, sinds enkele jaren als erkend sommelier, daar ben ik goed in. Als vervolg organiseerde ik ook filosofische diners, als een combinatie van mijn studie en liefde voor eten. Ik was net voor de lockdowns van plan om die diners niet alleen in mijn woonplaats Amsterdam te doen, maar ook elders. Dat liep allemaal spaak.

Het volgende Icarus Festival, in augustus, probeer ik nu coronaproof te krijgen en toch door te laten gaan, op kleinere schaal dan we van plan waren. Het móet doorgaan, want het voorziet in een behoefte. Om me heen hoor ik veel jongeren over burn-out en depressies klagen, de balans tussen werk en privé is zoek.

Ik ontliep die boodschap

Dat gebeurde mij ook. Nu de maatschappij weer opengaat, loopt mijn agenda meteen weer vol. De lockdown was voorbij en er kwam een tsunami van werk op me af. Met te veel gretigheid ging ik daar op in. Van geen werk naar overwerk. Toen heb ik aan de rem getrokken: ik hoefde niet in één klap een verloren werkjaar in te halen.

Dat inzicht drukte ik wat weg. Elke dag loop ik zeker drie, vier keer door de kamerdeur met de poster erop, maar ik heb dat de laatste tijd misschien iets te vaak gedaan met toegeknepen ogen. Ik ontliep die boodschap. Toch heb ik de poster nooit weggeborgen, en had ik mijn ogen niet zo dicht dat ik de boodschap niet meer zag. ‘Ik klooi maar wat aan’ heeft zijn werk gedaan.”

Lees ook:

De zin van Erik Jan Harmens: Jagers zijn wij, en ook prooi

In tijden van corona vertellen mensen over hun persoonlijke leefregel of een inspirerende zin. Vandaag de zin van schrijver, dichter en podcastmaker Erik Jan Harmens (50).