De boycot van Nobelprijswinnares Nadia Murad is pervers

Helen Fisher staat aan het hoofd van de Toronto District School Board, een onderwijskoepel die in de Canadese metropool leiding geeft aan zeshonderd scholen. Literatuur die je bij de jeugd aanbeveelt dient, zegt ze, ‘fair en cultureel relevant’ te zijn.

En dus verbiedt ze alle leerlingen van haar vele scholen in Toronto een optreden bij te wonen van Nadia Murad. Murad is aanhanger van het door de eeuwen heen vervolgde minderheidsgeloof van de jezidi’s, die ook slachtoffer waren van een genocide in Irak door de terreurbende IS. De systematiek van IS: alle jezidi-mannen met haar onder de oksels dood. Jongens voor de puberteit omgeschoold tot moslims en kindsoldaten. Oudere vrouwen dood. Jongere vrouwen en meisjes seksslavernij.

Murad kreeg in 2018 de Nobelprijs voor de vrede vanwege haar acties tegen mensensmokkel en seksslavernij. Opgegroeid als boerenmeisje in een geïsoleerd jezidi-dorpje in het noorden van Irak, sprak ze in 2017 en afgelopen mei zelfs de Veiligheidsraad toe. Mede op haar aandringen laat de raad de misdaden van IS onderzoeken. Dinsdag beleefde ze een triomf met de veroordeling in Duitsland, waar ze nu woont, van een IS-beul tot levenslang.

Een soort Anne Frank voor de jezidi’s

In 2017 verscheen haar boek Ik zal de laatste zijn over haar eigen ervaringen met IS. In augustus 2014 vermoordden strijders van het kalifaat zeshonderd inwoners van haar dorp. Onder wie zes van Murads broers en haar moeder. Enkel vanwege hun ‘heidense’ geloof. Jonge vrouwen en meisjes voerde het IS-tuig als seksslavinnen af. Murad, toen 21, wist te ontsnappen. In haar korte gevangenschap was ze slachtoffer van eindeloze verkrachtingen en andere mishandelingen. Ze beschrijft al die ellende en ook haar wonderbaarlijke ontsnapping. Ze is een soort Anne Frank voor de jezidi’s. Maar haar boek kan islamofobie aanwakkeren, vreest mevrouw Fisher. Niet leuk voor moslimstudenten in Toronto, vandaar het verbod.

Het evenement, gepland door een boekenclub, staat voor februari op het programma. De club nodigt vaker auteurs uit die geschikt lijken als rolmodel. Zoals Nadia Murad. Altijd werkte de onderwijskoepel mee, maar nu niet. Want een auteur die, vanuit eigen ervaring, schrijft over seksslavernij en genocide kan in de logica van mevrouw Fisher onmogelijk ‘fair en sociaal relevant’ zijn. Het boek gaat je wel door merg en been.

IS heeft ook veel moslims vermoord

Volgens de voorzitter van de boekenclub, Tanya Lee, mag je IS en de islam niet over één kam scheren. IS heeft ook veel moslims vermoord. Als voorbeeld had ze de 82 jaar oude archeoloog Khalid Asaad kunnen noemen, in 2016 opgehangen aan een Griekse zuil in de Syrische antieke stad Palmyra.

Islamofobie is, daarin heeft Fisher gelijk, wel echt een probleem in Canada. Het land heeft het imago van een redelijk alternatief voor de gewelddadige VS. Maar als je de aanslagen in Canada op moslims bekijkt dan schrik je. Uitschieters: in Quebec City lieten in 2017 zes mensen het leven bij een aanslag op een islamitisch centrum. In London (Ontario) reed afgelopen juni een vrachtwagen vier leden van een moslimfamilie dood.

Vreselijk, maar geen reden om scholieren te verbieden om uit de eerste hand kennis te nemen van het totale nihilisme van IS. De wereld is prachtig, vertellen ruimtereizigers die de planeet vanuit de verte hebben gezien. Maar terug op de grond ziet het er minder fraai uit. Het is ‘fair en cultureel relevant’ om Canadese scholieren dat in te prenten. De boycot van Nadia Murad is pervers.

Lees ook:

Nadia Murad strijdt met woorden tegen Islamitische Staat, maar het is zwaar

Ontsnapt als slavin van Islamitische Staat in Irak werd Nadia Murad het gezicht van het jezidi-leed.