Corine Jansen (49) begon haar leven opnieuw en probeert nu als stoïcijn te leven

Het begin

"Ik kreeg in 2013 te maken met wat ik gezondheidsuitdagingen noem. Daardoor moest ik heel mijn leven omgooien. Toen vroeg ik me af of er misschien filosofen waren die iets zeggen over hoe je met dit soort situaties kunt omgaan. Ik ben gaan zoeken, gewoon online, op het woord 'acceptatie'. Een voorliefde voor filosofie had ik al - ik hou er van om terug te gaan naar de bron. Zo kwam ik uit bij Marcus Aurelius. Een stoïcijn.

"Vroeger was ik heel erg geïnteresseerd in boeddhisme, maar daarvan kreeg ik het idee dat ik op een berg moest gaan zitten. Terwijl ik gewoon wilde blijven meedraaien in de maatschappij. Ik wilde weten: hoe doe je dat? Het stoïcisme is een actiegerichte filosofie waar ik iets mee kan. Heel praktisch."

De verandering

"Of ik mezelf nu stoïcijn noem? Nee, dat zou ik nooit over mezelf durven zeggen, want het is ontzettend complex. Ik doe er een poging toe. De acceptatie van het leven bereik je volgens stoïcijnen door je bewust te zijn van je eigen autonomie. Een van de allermooiste stoïcijnse wijsheden luidt: 'Vrij is degene die leeft zoals hij wil'. Dat ik spreek van een 'uitdaging' op het vlak van mijn gezondheid heeft daar ook mee te maken. Als ik het een chronische ziekte noem, dan maakt dat me een patiënt.

"Te veel mensen ervaren het leven als oneerlijk. Maar dat is het leven nu eenmaal. Je helpt jezelf er niet mee als je dat niet onder ogen ziet. Ik werk zelf ook in de gezondheidszorg en praat daardoor veel met mensen over de dood. Die zie ik dus - heel stoïcijns - als onderdeel van het leven. Mijn vader overleed toen ik 16 was, mijn moeder toen ik 29 was. Ja, dan mis je een heleboel dingen. Maar ik heb er ook veel van geleerd. Bijvoorbeeld niet bang zijn voor de dood. Er gebeurt natuurlijk van alles waarover je geen controle hebt, maar je kunt steeds kiezen hoe je ermee omgaat."

De reacties

"Stoïcisme wordt soms verward met emotieloos zijn, maar dat ben ik allesbehalve. Anders zou ik ook niet in de gezondheidszorg werken. In kleine dingen laat ik mijn betrokkenheid merken, omdat ik geloof dat we het daarvan moeten hebben. Ik leg bijvoorbeeld graag een hand op iemands schouder.

"Je kunt op net zoveel verschillende manieren met lijden en ziekte omgaan. Dus net zo goed als je iets van wat voor geloof dan ook kunt vinden, kun je ook iets van stoïcisme vinden. Maar ik hoor nauwelijks afkeurende geluiden. Samen met mijn partner, die ook stoïcijns probeert te leven, hield ik een tijdje een blog bij, en daar kregen we eigenlijk alleen maar leuke reacties op."

Het gevolg

"Ik heb nu nog weleens slechte dagen als mijn lichaam niet meewerkt, maar dan pak ik Seneca of Aurelius erbij en dan denk ik: ik kom er wel weer uit. Mijn partner zegt trouwens dat hij me rustiger en reflectiever vind geworden. Ik ben aan het verlangzamen, mijn tempo aanpassen. Zo werk ik nu geen vijf dagen in de week meer. Ik doe wat ik kan doen. Ook daar zit acceptatie in."

Lees hier meer verhalen van Trouw in het kader van de Maand van de Spiritualiteit:

Corine Jansen was jarenlang 'patiëntenluisteraar' in het Nijmeegse Radboudumc.

Journaliste Caroline van Keeken ging op retraite in Thailand om te kijken of ze, geheel in het kader van de Maand van de Spiritualiteit, opnieuw kon beginnen.

Ook transhumanist Lotte van Noort begon opnieuw.