Vlaai met wilde bosbessen, vanillepoeder en amandel

Dit is een luxe versie van het recept voor de wilde-bosbessentaart van vorige week. Ik haalde dat uit een boek met traditionele recepten uit de Ardèche, een vroeger zeer arme streek, waar men echt geen potje vanille­poeder (let wel: géén vanillesuiker!) op de plank had staan voor het maken van een ­bodem voor een taart met gratis, zelf in het wild geplukte, besjes.

Vanillepoeder (in natuurwinkels te koop) is een bewerkelijk en daarom duur product, maar wel zuinig in het gebruik: 1 theelepel poeder staat voor 2 vanillestokjes. De (onrijp) geoogste vanillepeulen worden kort verhit, daarna maandenlang dagelijks eerst in de zon gelegd en daarna in wollen dekens verpakt, waardoor een fermentatieproces ontstaat. ’s Nachts ­worden de peulen in luchtdichte vaten gestopt om het aroma niet te laten vervliegen. Uiteindelijk worden de gedroogde vanillepeulen ­gemalen. Vanillepoeder versterkt de zoete smaak van desserts, maar is ook lekker in hartige ­gerechten en heeft het voordeel dat het geen suiker en geen vocht bevat. Gebruik van ­vanillepoeder als regel de helft van een in een recept ­aangegeven hoeveelheid vanille-­extract.

Bereidingswijze:

Meng voor de taartbodem suiker, bloem, ­vanillepoeder en boter. Kneed de melk en ­eidooier door het mengsel tot u een glad deeg hebt. Wikkel het in huishoudfolie en leg het minstens een uur in de koelkast. Rol het uit, bekleed er een vlaaivorm mee, prik met een vork her en der gaatjes in het deeg en zet de vorm weer minstens een uur in de koelkast.

Meng voor de vulling basterdsuiker en eieren in een kom. Meng er het amandelmeel door, dan de zachte boter en vervolgens citroensap en -schil. Laat het mengsel 1 uur rusten.

Verhit de oven tot 180°C. Vul de deegbodem met het mengsel en zet hem 30 minuten in de oven. Doe er dan de bosbessen in, bak de vlaai nog 15 minuten, laat hem afkoelen, snijd hem in punten en garneer die met een partje citroen en een blaadje munt.