Met deze sjoemelpizza heb je geen thuisbezorger meer nodig

Sinds ik af en toe een Uber neem in plaats van een dure taxi, krijg ik alsmaar mailtjes van het moederbedrijf of ik ook eten bij ze wil bestellen. Het begon met ‘Karin, stil je trek met wel € 20 korting’, wat na een tijdje inzakte tot ‘Karin, je ontvangt een maaltijd tot € 15 van ons’. Toen ik ook daar niet op reageerde, werd het ‘Ontvang € 8 korting op je eerste bestelling bij Uber Eats’. En nog steeds had ik er geen trek in.

Ik bestel nooit eten aan huis. Heus niet omdat ik braaf altijd zelf kook, maar omdat eten zelden lekkerder wordt van een halfuur gehotseflots in een vierkante warmhouddoos van zo’n onderbetaalde fietspiraat. Bovendien vind ik het sneu voor de horeca-ondernemer die inclusief bezorging al snel 30 procent van zijn bestelling kwijt is aan een bezorgplatform. Dan bel ik liever de Thai of pizzaboer en spring vervolgens zelf op de fiets.

Trendrapport

Ook concurrent Thuisbezorgd.nl gooide z’n charmes in de strijd, maar dan in de vorm van een uitgebreid trendrapport. Weet u wat er in Nederland het meest wordt besteld voor thuis? Italiaans (pizza), gevolgd door Amerikaans (hamburgers) en Japans (sushi). Maar het Midden-Oosten is met falafel, shakshuka en tabouleh sterk in opmars. Wel zijn er grote regionale verschillen. Zo staan in Friesland wokgerechten op 1, maar in Groningen kapsalon döner. In Zeeland is de Chinese keuken de grootste stijger, in Limburg de Griekse. Ook nooit kunnen bevroeden: in Gelderland werden het afgelopen jaar meer dan tienduizend frikandellen besteld.

Maar waar ik me het meest over verbaasde is het allervaakst thuisbezorgde gerecht van heel Nederland: pizza margherita. Met alleen tomatensaus, mozzarella en basilicum de meest basic pizza die er is. Puik idee bij een topadresje in Napels, alleen zou je denken dat de gemiddelde Nederlander ’m liever zo vol mogelijk heeft, tot ananas aan toe.

Maar goed, margherita is wel de goedkoopste natuurlijk. Zelf maken dan maar? Pizzadeeg is heus niet moeilijk – bloem, water, gist en zout – maar bij ons thuis maken we ook vaak deze luie sjoemelversie met spullen uit de voorraad, zodat er niemand in weer en wind op pad hoeft.

Oven voorverwarmen op 225 °C, met de bakplaat erin. Pers de knoflook uit en roer samen met de oregano door de tomatensaus. Leg het pizzadeeg op een vel bakpapier. Smeer met de achterkant van een lepel de tomatensaus uit over het deeg. Snij de mozzarella in plakjes en verdeel erover. Bestrooi met wat zout en peper. Bak ± 10 minuten tot het deeg knapperig is en de kaas bubbelt. Zwiebel er wat lekkere olijfolie over en bestrooi met basilicumblaadjes.

Te kaal? Beleg met plakjes courgette, ui, champignons, salami of pepperoni, reepjes paprika, ringetjes olijven, stukjes blikartisjok of bliktonijn (of alles tegelijk). Rucola en parmaham pas toevoegen ná het bakken. Leef u uit, niemand houdt u tegen. Al is het dan natuurlijk geen pizza margherita meer.

Tip

Nog sjoemeliger? Neem als bodem een half (oudbakken!) Turks brood en rol dat goed plat met de deegroller.