Gemberbolussen light

Janine kookt mediterraan, zus en cardioloog Annemieke controleert of al het lekkers ook nog een beetje gezond is.

We vertelden onlangs over de dag dat we onze dochter/nicht kregen, in China. Nu ja, dat Annemieke haar nicht kreeg is natuurlijk niet helemaal waar, want ze was niet mee naar China en moest na de aankomst van de kleine op Schiphol nog zes maanden wachten voordat ze haar mocht oppakken, vanwege de ouder-kindhechting.

Zo’n moment dat je je kindje krijgt is tamelijk bijzonder, zo u begrijpt. De reis naar haar toe was al een avontuur op zich. In ons geval waren we met acht stellen, en we kregen allemaal onze kleine overgedragen in een bijzonder prozaïsche vergaderruimte in een gigantisch nieuw hotel. Met deze acht stellen brachten we de eerste twee weken met onze kinderen in China door om al het papierwerk af te handelen. Wanneer het grut sliep zaten wij met z’n allen op de gang. Dat schept een band die meestal een aantal jaar standhoudt en dan veelal verwatert.

Maar niet bij ons. Nee, wij togen onlangs met z’n allen naar Zeeland voor de zoveelste jaarlijkse – de coronaperiode uitgezonderd – reünie. Ditmaal een heus weekend. Met onze geweldige dochters, 21 jaar na dato! Ongelooflijk. En terwijl de meiden zich in Zierikzee onledig hielden met een escapespeurtocht, deden de ouders zich tegoed aan Zeeuwse bolussen. Tjeempie, daar vielen onze tanden bijkans van uit. Zoet! En druipend van de boter.

Niet erg voor een keer, maar het leek ons wel zo verstandig om er voor eventuele latere consumptiemomenten een onvervalste Jansen&Jansen-variant van te maken. Dat mislukte glansrijk. Of laten we het zo zeggen: je miste de suiker te erg. Daarom hier het recept van onze tweede poging. Daarvoor gooien we gember en amandelspijs in de strijd, twee ingrediënten waar wij niet vies van zijn. Die versie lukte veel beter.

Ingrediënten

• 1 zakje droge gist (7 g)
• 50 ml melk
• 125 g bloem
• 1 ei
• zout
• 2 el plantaardige olie
• 50 g witte amandelen (of amandelmeel)
• amandelessence
• 1 el suiker
• scheutje citroensap
• scheutje siroop van stemgember
• scheutje bakolie
• 50 g stemgember
• witte basterdsuiker

Bereiding

Los de gist op in de – lauw geworden – melk. Klop het ei los en verdeel het in tweeën. De ene helft mag bij de bloem. Als de gist is opgelost mag de melk ook bij de bloem. Voeg zout toe en zet het deeg afgedekt op een warme, tochtvrije plek om te rijzen.

Traditionele gemberbolussen worden meestal in zo’n schattig aluminium geval gebakken, maar een muffinvorm gaat ook prima. Wij bakken nooit in grote hoeveelheden, dus een vorm voor zes stuks is wat ons betreft genoeg. Doe in elk bakje een scheutje olie en ongeveer evenveel gembersiroop.

Nu eerst de spijs. We hadden alleen witte amandelen. Die moesten we eerst even flink fijnstampen in een vijzel. Hebt u amandelmeel, dan is dat wel zo gemakkelijk. Meng door het amandelgruis of -meel een scheutje amandelessence, de suiker, de citroensap en het halve overgebleven ei.

Na ongeveer een half uur is het deeg voldoende gerezen. Verdeel het in zessen. Rol elk balletje door wat witte basterdsuiker en sla het plat tot een langwerpige vorm. Snij de stemgember fijn. Bedek elk stuk deeg met spijs en gember en rol het in de lengte op tot een soort sigaar. Draai die mooi in het vormpje, een beetje ineengevlochten, u weet wel, zoals een bolus eruitziet. Laat ze nog een half uur in de vorm rijzen terwijl de oven voorverwarmt op 200 graden Celsius. Bak de gemberbolusjes in ongeveer een kwartier gaar.