Feest met tarte Normande

Janine kookt mediterraan, zus en cardioloog Annemieke controleert of al het lekkers ook nog een beetje gezond is.

Op 1 maart was het precies twee jaar geleden dat onze eerste column in deze krant verscheen. We weten dat zo goed omdat die heuglijke dag ook Janines verjaardag is. Graag gaan wij dan feestelijk uit eten. Janine geniet er enorm van. Annemieke wil eigenlijk liever dat Janine kookt, maar ja, die is jarig, dus hoeft ze nu eens niet aan de bak. Zij mag inspiratie opdoen. En altijd goed voor minstens één leuke anekdote, hè, zo’n uitje.

Vroeger waren wij onwijs fan van De Boer en De Cocq, een duo dat horecagelegenheden besprak voor concullega de Volkskrant. Ook in ons eigen leven lachen we ons een kriek om onbeschofte obers (zo iemand werd door het duo ergens ‘een slecht afgerichte hond’ genoemd), en ook om beroerd eten dat met veel pathos gepresenteerd wordt. Enigszins beschaamd moeten we bekennen dat we het vooral lollig vinden als het anderen betreft. Maar ook wanneer we zelf de pineut zijn krijgen we onherroepelijk de slappe lach. Zo herinneren we ons nog altijd de Zuid-Franse ober die het járen geleden presteerde om tot twee keer toe bij het opdienen een glas dieppaarse kir zonder enige vorm van excuus royaal in de schoot van onze tafelgenoot (met witte broek) te mieteren. En toen we na een uur wachten vroegen waar de rekening in ’s hemelsnaam bleef, deed onze charmante ober de legendarische uitspraak: ‘Oh la la, le feu n’est pas à la maison!’ Het huis stond niet in brand, nee, maar hij solliciteerde er wel naar. Het leek verdraaid veel op een Franse editie van Fawlty Towers.

Het hoogtepunt van onze vakantie van afgelopen jaar was de eerder in deze krant beschreven, op kots lijkende vissoep. Het werkt dus allemaal danig op de lachspieren. Vooral het hoofd van de lijdende voorwerpen, in dit geval Annemieke, ons normaliter alles etende dochtertje/nichtje én de kok en ober in kwestie… Aangezien het tijdens het schrijven van dit stukje nog niet zo ver is (de Trouw-Janine-verjaardag), gaan we nu eerst een licht taartje bakken, voor het bezoek dat vanmiddag langskomt. Want ‘s avonds zitten we dus aan de buitendeurse feestdis.

Ingrediënten voor 6 à 8 personen

• 250 g bloem
• 50 g amandelmeel
• snuf zout
• 2 eierdooiers
• 50 g suiker
• 100 g olie
• 2 peren
• 1 vanillestokje
• 50 ml melk
• 2 eieren
• 15 g suiker
• 1 tl maizena
• amandelschaafsel of -stiftjes

Bereiding

Verhit de oven tot 200 C. Vermeng beide porties bloem dan wel meel met het zout. Kluts de dooiers en het halve onsje suiker romig en voeg de olie toe. Meng het natte door het droge gedeelte. Bedek een taartvorm met een kleine opstaande, al dan niet leuk golvende rand met bakpapier en vet dat in. Verdeel het deeg over de vorm en maak een opstaande rand van ongeveer 1 cm. Bak de bodem 10 minuten, haal de bodem uit de oven en zet de oven terug naar 180 C.

Schil de peren, verwijder het klokhuis en snij ze in dunne partjes. Bedek de bodem daarmee. Snij een vanillepeul halfdoor, haal er de zaadjes uit en doe peul en zaadjes in de melk. Breng de melk aan de kook en zet het vuur uit. Schraap de peul goed uit voordat u hem weggooit (of op alcohol zet, dan krijg je vanille-essence). Kluts de eieren met de suiker. Los de maizena op in een paar druppels van de melk en roer dit mengsel goed door de eieren. Voeg de vanillemelk toe. Giet het mengsel uit over de peer en strooi er een beetje amandelschaafsel overheen. Bak de taart in ongeveer een half uur gaar en lichtbruin.