Vier acteurs die in John en Gena spelen dat ze acteurs spelen

Aan het einde van John en Gena vraagt Elsie de Brauw aan Bert Luppes of dit niet de laatste keer hoeft te zijn. Of hij hierna nog vaker met haar op het toneel wil staan. Het lijkt erop dat haar vraag Luppes ontroert. Hij knielt plechtig voor haar neer en zegt: ja.

Als toeschouwer hoop je dat dit echt is, deze vraag, de ontroering. Je zou bijna nog een keer naar de voorstelling van Wunderbaum gaan om het te checken. Het past bovendien bij dit stuk, die nieuwsgierigheid én die lichte verwarring, want het gaat over vier acteurs die spelen dat ze acteurs spelen en daarbij op zichzelf én het spel reflecteren.

Filmpioniers uit de jaren 60 en 70

John en Gena is gebouwd op films van John Cassavetes en Gena Rowlands, filmpioniers uit de jaren zestig en zeventig van de vorig eeuw. Er worden scènes nagespeeld uit onder meer Woman under the influence en Love Streams, er wordt over die scènes gepraat. Er zit een muzikant (Wessel Schrik) op het vrij kale toneel, die het spel met livemuziek begeleid.

Cassaveteskenners kunnen hun hart ophalen, zowel Gena Rowlands als acteur Peter Falk (ook bekend als inspecteur Columbo) zijn goed bestudeerd – Bert Luppes is magisch als hij in een paar stappen in Falk transformeert. Net zoals Elsie de Brauw en Wine Dierickx twee prachtige Gena Rowlands tonen.

Wie minder goed is ingevoerd, is aangewezen op de uitleg bij de scenes. Matijs Jansen is bijvoorbeeld ontwapenend als hij eerst bekent dat hij het moeilijk vindt om woeste verliefdheid te spelen en daarna aankondigt dat hij dat over tien minuten toch gaat proberen. Als hij het dan vervolgens doet, voel je met hem mee. Zowel met de man die hij speelt, als met de man die hij is.

Meer intimiteit

Deze uitleg, die persoonlijke ondertiteling bij de scenes, maakt John en Gena spannend. Maar het houdt geen stand. Na een sterke start begint het stuk wat richtingloos aan te voelen. Er mist een kader, een steviger regisseurshand. De spelers komen niet los van het materiaal, blijven te ernstig, te zoekend. Terwijl het antwoord zo simpel lijkt: graaf naar meer intimiteit. Zodra die namelijk aan bod komt, wordt de lucht zwoel van de mogelijkheden. Deze mensen kennen elkaar al jaren, hebben als totaal verschillende personages met uiteenlopende emoties het toneel gedeeld - net als de vaste spelersploeg uit de films van Cassavetes trouwens. Wat betekent die acteursband, wat is toneel-liefde, onderlinge liefde – liefde überhaupt?

Drie sterren dus, voor een voorstelling waar vier sterren in zitten. Hopelijk groeit hij nog, was de première het topje van de ijsberg, nee, geen ijsberg, een rokende vulkaan.

John en Gena is nog te zien t/m 1 juni - Wunderbaum.nl