‘The Most Beautiful Boy in the World’ is van een ultieme schoonheid, geleefd via de blikken van anderen

The Most Beautiful Boy in the World
Regie: Kristina Lindström, Kristian Petri
★★★

‘De mooiste jongen ter wereld’, zo werd hij in 1971 genoemd. Bij de première van Death in Venice kwam filmmaker Luchino Visconti met een omschrijving die zijn jonge acteur nog lang zou achtervolgen. Op zijn vijftiende was de Zweedse Björn Andrésen gecast als het platonische liefdesobject in de weemoedige Thomas Mann-verfilming. En inderdaad, in matrozenpakje op het Venetiaanse strand is de jongen een onvergetelijke verschijning.

De faam gaf een bizarre wending aan een leven dat voorbestemd leek voor tragiek. In Visconti’s entourage kwam de tiener met honingkleurige manen terecht in gay nachtclubs, met drank en pilletjes. In Japan werd hij een popsensatie én, intrigerend, een inspiratie voor mangatekenaars.

Met ruim voorradig archiefmateriaal creëren de Zweedse filmmakers een intense biopic van een ‘wandelende trofee’, die via de gretige blikken van anderen lijkt te hebben geleefd. Nu, als zestiger met lang grijs haar, oogt hij nog even eenzaam en stuurloos.

De makers volgen Andrésens zoektocht naar de toedracht van de vroege dood van zijn moeder. Dat levert emotioneel enerverende momenten op. Toch zou je willen dat ze iets meer hadden stilgestaan bij de universele aspecten van Andrésens rommelige carrière. Adolescenten die bij audities wordt gevraagd hun kleren uit te doen. Op schoonheid de entertainmentindustrie worden binnengehengeld en dan weer terzijde geschoven. Dat lot, dat overigens veel meer meisjes dan jongens treft, had via Andrésens geschiedenis best tot een iets breder kijkende film mogen leiden.