In het intrigerende ‘Alice, Darling’ fungeren thrillerelementen als mentale wekker

Alice, Darling
Regie: Mary Nighy
Met Anna Kendrick, Wunmi Mosaku, Charlie Carrick
★★★★

Zit Alice met twee vriendinnen in het café, dan moet ze halverwege even een fotootje naar haar geliefde sturen. Van haar decolleté. Fantaseert ze een keer over een leuke ober, dan leidt dat tot zware schuldgevoelens. Dat zit zo: Alice heeft een hechte relatie met Simon.

Hoe hecht, dat zal blijken in dit sterk geacteerde drama dat misschien niet perfect geslaagd, maar wel intrigerend en relevant is en een aantal mooie dialogen heeft.

Wanneer Alice met de vriendinnen een paar dagen de stad uitgaat, vertelt ze thuis iets anders. Alice is een dertiger met een goede baan, mooi appartement, fijne kleding. En serieuze neuroses, die niemand lijkt te zien. Het uitje in de natuur brengt daar verandering in.

Dezelfde droge humor als haar vader Bill Nighy

Wordt dit een thriller of een psychologisch drama? In haar eerste lange speelfilm kiest de Britse Mary Nighy voor een middenweg. Dat lijkt onhandig, maar blijkt gaandeweg best te werken. Nighy, die als actrice onder meer in Sofia Coppola’s Marie Antoinette te zien was en in interviews blijk geeft van dezelfde droge humor als haar vader, acteur Bill Nighy, bouwt haar verhaal rustig op.

Aan een door bos omgeven Canadees meer wordt de dynamiek tussen Alice en haar afwezige man stapsgewijs duidelijk. Anna Kendrick, doorgaans de vrolijke noot in komedies als Pitch Perfect, is sterk als een op het oog prima functionerende vrouw die kan wegzinken in dwanggedachten. Haar vriendinnen lijken dat voor het eerst te zien.

Dat leidt niet tot uitgebreide ‘vrouwengesprekken’, en ergens is dat wel jammer. Scenariste Alanna Francis lijkt met teksten als “Ik heb altijd het gevoel dat hij mijn gedachten kan lezen, nergens kan ik alleen zijn”, mooi precies te kunnen formuleren hoe psychologisch huiselijk geweld werkt. Nighy kiest er eerder voor de oplopende spanning in Alice’s hoofd te laten weergeven door de soundtrack. En ze geeft haar acteurs veel ruimte voor blikwisselingen en stiltes, terugtrekken en weer contact zoeken. Spannende keuzes voor een film rond een emotioneel complex thema.

Liefde in andere relaties dan louter romantische

Waarom hier een subplot over een verdwenen vrouw doorheen vlechten? De thrillerelementen stapelen zich op: het afgelegen huis aan het water, expliciete instructies voor het gebruik van een bijl. Zijn het goedkope trucjes? Misschien hebben ze een andere, subtielere functie in een scenario dat je confronteert met clichés over vrouwelijke kwetsbaarheid. Voor Alice, die haar eigen kijk op de realiteit volledig is kwijtgeraakt, werken ze hoe dan ook als een spiegel. Een emotionele wekker.

Mentaal geweld kan een gemakzuchtig plotelement zijn, maar niet in Alice, Darling. De film, die een lans breekt voor vriendschap en liefde in andere relaties dan louter romantische, neemt het thema serieus. En de bijl? Die blijkt toch goed van pas te komen.