Fantastische dwaaltocht door het Los Angeles van de seventies

Licorice Pizza
Regie: Paul Thomas Anderson. Met Alana Haim, Cooper Hoffman, Sean Penn, Bradley Cooper, Benny Safdie en Tom Waits
★★★★★

Paul Thomas Anderson hoort samen met Quentin Tarantino tot de laatste grote arthouseregisseurs van Hollywood. Het zijn filmmakers die hun eigen scenario’s schrijven en volledig carte blanche hebben. Grappig is dat Andersons nieuwste film Licorice Pizza een geweldige tandem vormt met Tarantino’s laatste film Once upon a time… in Hollywood.

Zoals Tarantino in zijn film terugblikte op het Hollywood van eind jaren zestig, zo keert Anderson terug naar het Los Angeles van begin jaren zeventig. Beide films ademen een bedwelmende mix van feit en fictie. In Andersons geval heeft het drama ook een hoog autobiografisch gehalte.

Bizarre anekdotes

Anderson groeide zelf op in de San Fernando Valley, waar het coming of age-verhaal speelt, en waar hij eerder Boogie Nights situeerde, zijn caleidoscopische portret van de porno-industrie in dezelfde jaren zeventig. Voor de kolderieke avonturen van twee jonge Valley-inwoners, Gary en Alana, liet hij zich graag leiden door bizarre anekdotes van een vriend die zijn sporen verdiende als acteur en producent in Hollywood.

En last but not least: hij rekruteerde veel castleden uit zijn directe omgeving. Er zijn kleine optredens van zijn echtgenote, de comédienne Maya Rudolph, en hun vier kinderen. De hele familie van hoofdrolspeelster Alana Haim doet mee, inclusief haar twee oudere zussen met wie ze in het echte leven de Californische rockband Haim vormt.

Een jongetje dat zich gedraagt als man

Als hartverwarmende geste naar Andersons overleden kompaan Philip Seymour Hoffman maakt zijn 18-jarige zoon Cooper Hoffman zijn debuut als acteur. Heerlijk is het hoe hij zijn entree maakt, als de 15-jarige, pukkelige scholier Gary Valentine die anno 1973 als een blok valt voor de 25-jarige Alana Kane, op dat moment de assistente van een schoolfotograaf.

Gary is een jongetje dat zich gedraagt als een man. Hij is zelfverzekerd, heeft al werk als acteur, zit vol energie en ondernemerschap. Alana is een jonge vrouw die het voorkomen heeft van een meisje. Ze is dromerig, woont nog bij haar ouders, weet nog niet precies waar het heen moet. Alsof Anderson hier met stereotypen speelt, gevormd door Hollywood. Alana moet wel lachen om Gary’s bravoure. Er is een raadselachtige vonk tussen de twee. Samen zetten ze uit het niets een bedrijf in waterbedden op, niet veel later gaat Gary in de flipperkastenhandel.

Roem en rijkdom

Anderson is zo’n filmmaker die een coming of age-film maakt, maar tegelijk de vraag opwerpt wat er zo leuk is aan de wereld van de volwassenen. Er is de fotograaf die Alana, zijn assistente, in het voorbijgaan een klap op haar kont geeft. En op een gegeven moment slaan de poorten van Hollywood open, vol oudere mannen die ongegeneerd flirten met Alana, op dat moment een aspirant-actrice. De door Sean Penn gespeelde Jack Holden is gemodelleerd naar de beroemde Hollywoodacteur en rokkenjager William Holden. Alana drinkt cocktails met hem in het werkelijk bestaande Hollywoodrestaurant Tail o’ the Cock (staart van de haan).

Fantastisch is de episode rond Jon Peters, de door Bradley Cooper hilarisch gespeelde producent, kapper en lover van Barbra Streisand die bij Gary en Alana een waterbed bestelt. Peters, die in het echt heel wat seksuele intimidatiezaken aan zijn broek kreeg, is machismo ten top, het zwarte borsthaar stulpt uit zijn witte blouse. En vooral: je ziet hoe roem en rijkdom iemand compleet loskoppelen van de realiteit. Vandaar dat Anderson met zoveel tederheid naar zijn jonkies kijkt: de band tussen Gary en Alana is echt en hecht.