Dragon Girl is een vermakelijke jeugdfilm, maar de Nederlandse stemmen voelen ongeïnspireerd

Dragon Girl
Regie Katarina Launing
Met Isha Zainab Khan, Iver Aunbu Sandemose, Anders Baasmo Christiansen
★★★

Dragon Girl is een sympathieke en vermakelijke Noorse jeugdfilm waarin de 11-jarige Sara net voor kerst een draakje ontdekt, een beetje zoals Elliott in E.T. het ruimtewezen ontdekte: omdat het herrie maakte in de schuur.

Niet dat Sara van plan was kerst te vieren. In het plaatsje Saaistad verschuilt ze zich in lege huizen nadat ze haar hele familie is kwijtgeraakt op de vlucht vanuit een ver land. Het is de jonge Mortimer die haar ontdekt, een jonge krullenbol die koste wat kost populair wil worden op YouTube. Maar de likes blijven uit. Tot ook hij het draakje ziet. Maar wat zullen de gevolgen zijn als hij het geheim van de draak op internet zet?

Sympathiek, zoals gezegd, al is dat ook een dooddoener. Kinderen zullen er misschien minder problemen mee hebben, maar de film voelt afgeraffeld. De Nederlandse stemmen maken een ongeïnspireerde indruk, al is dat zeker niet alleen een probleem voor Dragon Girl. Stemacteren is een vak apart en omdat er zoveel jeugddrama wordt vertaald, loont het misschien om jonge stemacteurs eerst een opleiding te laten doen.

Wat ook een beetje kort-door-de-bocht voelt, is het gegeven van de jonge vluchteling, ook al vormt ze een spiegel voor het draakje, dat ook niet echt op z’n plek is. Natuurlijk is er niks mis met sympathie creëren voor mensen die het moeilijk hebben, maar in jeugddrama wordt er iets te vaak naar gegrepen, alsof het een soort stoplap is.

Nogmaals, voor een jong publiek tot een jaar of tien zijn dit misschien nauwelijks bezwaren. Maar iets meer aandacht voor details zou de film wel naar een hoger plan tillen.

Als middagfilm te zien in de bioscopen.