Docu over Navalny’s vergiftiging voelt als een thriller

Navalny
Regie: Daniel Roher
★★★

“De mensen die de macht hebben zijn corrupte dieven”, aldus Alexei Navalny. De leider van de oppositie in Rusland werd in 2020 vergiftigd met het zenuwgas Novichok. Hij overleefde de moordaanslag ternauwernood. Maar in plaats van terug te deinzen, zo laat dit filmportret zien, lijkt Navalny alleen maar gesterkt in zijn missie.

De Canadese regisseur Daniel Roher mocht Navalny en zijn entourage volgen naar een geheim adres in Duitsland waar hij herstelde van de aanslag. Samen met de Bulgaarse onderzoeksjournalist Christo Grozev van Bellingcat probeert Navalny uit te zoeken hoe hij is vergiftigd en door wie. De documentaire die vrij eenvoudig is opgezet en alleen Navalny’s gezichtspunt toont, krijgt daardoor het aanzien van een thriller.

Hoogtepunt is het moment waarop Navalny onder een valse naam telefoneert met een Russische chemicus die nietsvermoedend de gang van zaken rond de vergiftiging uit de doeken doet. Als de chemicus, Konstantin Kudryavtsev, na het bewuste telefoontje spoorloos verdwijnt, is dat voor Navalny extra bewijs tegen Poetin.

Navalny is het portret van een man die voor de duvel niet bang is en vastberaden terugkeert naar Moskou. We weten ook wat hem daar in 2021 te wachten stond. Terwijl Navalny’s anticorruptie-organisatie werd bestempeld als een extremistische vereniging, belandde hij zelf in een strafkamp. En zo brengt dit portret van de Russische oppositieleider ons ook weer wat dichter bij Poetin die zijn opponenten vergiftigt en achter de tralies zet. Andere, minder bekende Russische burgers die het Kremlin onwelgevallig zijn, verdwijnen gewoon.