De post-coronazomer verdient deze soundtrack

Natalia Lafourcade
Un canto por México, Vol. II (Sony)
★★★★★

De muziek op dit tweede deel van Un canto por México zal weinig mensen in het verkeerde keelgat schieten. Doorgaans is zoiets geen aanbeveling, maar niet elke allemansvriend lijdt aan behaagziekte. Natuurlijk, wie oppervlakkig luistert hoort vooral de clichés. De strijkers, de Spaanse gitaar, de ­mariachi-orkestjes, het eenvoudige Spaans. Denk daar Lafourcades stem bij, een sopraan vol passie, ­levenswijsheid en tragiek, en je waant je op een zócalo in een middelgrote stad. De straatverkopers met hun kleurrijke linnen kleding, de geur van maistortilla’s, een ­limoen in je ijskoude bier, de zon die ondergaat achter een met cactussen begroeide bergtop.

Maar dit album biedt zoveel méér dan een aflevering van 3 op Reis. Het bundelt ruim honderd jaar Mexicaanse muziekgeschiedenis en klinkt even tijdloos als eigentijds. Lafourcade nodigde tal van lokale artiesten uit om mee samen te werken. Grote volkshelden, kundige doe-het-zelvers, een obscure rapper.

De combinatie van meesterschap en speelplezier roept herinneringen op aan de Buena Vista Social Club, dat Cubaanse collectief dat je rond de millenniumwisseling overal hoorde. Het lijkt er alleen niet op dat de grote platenmaatschappij achter Lafourcade de intentie heeft Europa te veroveren. Laten we de hype dus maar van onderaf opbouwen. De post-coronazomer verdient deze soundtrack.