De avonturen van schattige huurmoordenaar Barry verdienen een groter publiek

De serie Barry is zo goed geschreven dat die ondanks de pulpy opzet alles geloofwaardig kan maken.

Na vier seizoenen komt er nu een einde aan de avonturen van de schattige en aandoenlijke, zij het soms ook gevoelloze en sadistische huurmoordenaar Barry Berkman, gespeeld door stand-upcomedian Bill Hader. Vier seizoenen en 32 afleveringen lang zagen we hoe Berkman moorden pleegde voor onder meer de Tsjetsjeense maffia in Los Angeles, terwijl hij ook acteerlessen volgde om zich beter te kunnen uiten en zelfs een vriendin kreeg.

Het idee voor de serie zou zomaar afkomstig kunnen zijn uit het boek Confessions of a Dangerous Mind van Chuck Barris uit 1984. Daarin bekende spelhowpresentator Barris dat hij naast zijn showbusinesscarrière al jaren werkzaam was als huurmoordenaar voor de CIA. Die inlichtingendienst heeft altijd ontkend, al staat een ontkenning van de CIA niet per se gelijk aan de waarheid.

Tijdens een opdracht voor de Tsjetsjeense maffia, waarbij Barry Berkman een concurrent van de Tsjetsjenen uit Bolivia moet omleggen, komt hij terecht in een masterclass acteren. Zelfbenoemd maestro van die acteerlessen is Gene M. Cousineau (vergeet de M. niet!), een hilarische rol van Henry Winkler, voor de wat meer ervaren kijkers bekend als ‘the Fonz’ uit de serie Happy Days. Cousineau is een uitgerangeerd C-acteur, die voor veel te veel geld de ene na de andere middelmatige acteur aflevert.

Kan hij de misdaad achter zich laten?

Barry is er daar één van en de maestro schat hem meteen op waarde: een talentloze cursist die Gene M. Cousineau’s portefeuille zal spekken. Belangrijker nog: tijdens de cursus ontmoet Barry de ambitieuze (maar eveneens redelijk talentloze) actrice Sally Reed, die zijn vriendin wordt. In het verdere verloop blijft Barry in levensgevaarlijke situaties terechtkomen tot hij besluit fulltime acteur te worden. Mits hij de misdaad achter zich kan laten. En al die tijd mogen de andere cursisten en bovenal Gene M. Cousineau niet de geringste hint krijgen over Barry’s geheime dubbelleven.

Wat zo goed is aan Barry is dat de serie ondanks het tweederangverhaaltje gecombineerd met thrillerelementen toch waarachtig en doorvoeld drama weet te creëren. Dat is het hele idee erachter. Het is een vorm van pulpfictie, maar het is ook een tot in detail uitgewerkte serie waarin alles relevant is voor de centrale vertelling en Hader zijn eigen hoofdpersonage even kwetsbaar maakt als alle andere personages.

De serie wordt door een relatief beperkte groep liefhebbers enorm gewaardeerd – vaak met vijf sterren – maar op enkele prijzen na is de erkenning minder dan de serie verdient. ‘Criminally overlooked’, schreef de Britse krant The Guardian.

Barry is geen serie van de grote gebaren

Het is niet eenvoudig om uit te leggen wat er zo goed aan is, omdat de serie niet van de grote gebaren is. De opzet blijft bescheiden. Althans, van een afstandje gezien. Van dichtbij bekeken levert Barry in de ene aflevering even makkelijk een geslaagde romantische verhaallijn af en in de volgende een rake kritiek op het gebruik van algoritmes in de media. De serie maakt een personage de ene aflevering belachelijk (zoals het opgeblazen ego van Cousineau) om ze de volgende aflevering het middelpunt van een doorleefd drama te maken.

Met andere woorden: de serie is zo goed geschreven dat die ondanks de pulpy opzet alles geloofwaardig kan maken. Barry’s vriendin is overduidelijk een narcist en maakt misbruik van zijn naïviteit. Maar je gelooft haar als ze aan het eind van seizoen één niks meer met hem te maken wil hebben, omdat de twee in een destructieve relatie zitten.

Bij acteurs hebben we het over hun range, hun bereik: de breedte van het emotionele palet dat ze kunnen spelen. De reikwijdte van de serie Barry is enorm, dankzij Bill Haders performance en het uitstekende scenario. Geef Barry een kans, ook al is hij levensgevaarlijk. Hij is namelijk ook een schatje.

Barry is te zien op HBO Max. De laatste aflevering is vanaf zondag 28 mei te zien.