Filmrecensie
Dansende en psychedelische animatie over mythische wezens
Cryptozoo
Regie Dash Shaw
★★★
Als je van volstrekt eigen en originele films houdt die over het scherm dansen, dan moet je deze hallucinante animatie niet missen. Een man en een vrouw hebben seks in de bossen, klimmen over een reusachtig hek dat ze nog nooit hebben gezien, waarna de man wordt gespietst door een eenhoorn. Einde eerste akte.
De film schakelt dan over naar andere personages en een onbekend aantal maanden of jaren vóór het eenhoorndrama. Het is ergens eind jaren zestig en ‘cryptozoöloog’ Lauren Gray vecht voor het overleven van ‘cryptiden’, magische wezens die zo anders zijn dan mensen, dat de mensheid maar één oplossing kan bedenken: vernietigen. Gray probeert de wezens in een soort Jurassic Park in grote kooien aan het publiek te tonen, zodat ze in ieder geval niet worden opgejaagd en uitgeroeid. En dan komen ze de dromenvanger Baku op het spoor, die ook wordt achtervolgd door het Amerikaanse leger. Plus: iets met Tarotkaarten.
Het is allemaal plaatje voor plaatje getekend in een combinatie van psychedelische jaren zestig-illustraties en Jugendstil-achtige overal-bloemen-en-kleuren-en-naakte-lichamen stijl. Niet voor iedereen, maar wel uniek in z’n soort. Een beetje zoals de cryptiden.
In zekere zin staat Cryptozoo in een lange traditie van verhalen over mythische wezens – pakweg de hele cast uit de Griekse mythologie – die eigenlijk iets over onszelf vertellen. In dit geval natuurlijk over de neiging van homo sapiens om dat wat we niet begrijpen te vernietigen. Intolerantie dus. Cryptozoo is een onverbloemd pleidooi om voorzichtiger om te springen met de wereld.