Cindy Hoetmer tipt lichtvoetig leesvoer: ‘Een overgevoelige lezer als ik heeft niet altijd zin in rampspoed’

Wekelijks tipt een schrijver of (beroeps)lezer drie favoriete boeken. Vandaag Cindy Hoetmer.

Wat je niet mag missen

Tijdens de verkiezing van het beste non-fictieboek van 2022 hoorde ik voor het eerst over Met mensen werken van Johan Goossens (we wonnen geen van beiden). De presentator vertelde over de manager die Johan, een schrijvend cabaretier, in de begintijd van zijn carrière had verzonnen om zijn mails professioneler te kunnen beantwoorden. Dat vond ik zo’n goed idee dat ik het boek meteen wilde ­lezen. Met mensen werken gaat over baantjes die Goossens heeft gehad. Zo beschrijft hij zijn werkzaamheden op een chaotische camping in Bretagne, waarbij hij en passant de Franse volksaard scherpzinnig typeert. Hij werkte in de bediening in een Mexicaans restaurant, gaf les op een roc en in Ghana(!), hij toert met zijn ­cabaretvoorstelling en werkte tijdens de lockdown in een daklozen­opvang.

De verhalen zijn vaak op een impliciete manier grappig, soms verbijsterend of ontroerend. Graag breek ik een lans voor dit boek en andere lichtvoetige boeken, omdat de overgevoelige lezer, zoals ik, niet altijd zin heeft om ondergedompeld te worden in ellende. Voor een goed verteld verhaal, waar ook nog wat bij valt te lachen, ben ik bijna altijd in de stemming.

Wat ik nu lees

Ik ben gedoseerd aan het lezen in Pose van Basje Boer, een ­essaybundel over onder meer man-vrouwverhoudingen. Basje en ik denken volkomen verschillend over de meeste dingen, maar ze weet veel van film en muziek en schrijft heerlijk.

Waar ik steeds naar terugkeer

De romancyclus De Tandeloze tijd (vanaf 1983) van A.F.Th. van der Heijden heb ik vaak herlezen. Het meest hield ik van ­Advocaat van de hanen, een sprankelend boek dat zich afspeelt in Amsterdam ten tijde van de krakersrellen.