Britse Bassisten in de remix: Andy Bell verliest tijd en ruimte, Paul McCartney heeft een indrukwekkende gastenlijst

Paul McCartney

McCartney III Imagined

Paul McCartney, die in de jaren zestig enige bekendheid genoot met de Britse popgroep The Beatles, bood zijn vorig jaar verschenen soloalbum aan ter herinterpretatie. De gastenlijst, met onder meer Damon Albarn, Phoebe Bridgers en Josh Homme, is indrukwekkender dan het resultaat, maar er zitten originele vondsten tussen. Vooral Beck en 3D van Massive Attack hebben zich met hoorbaar plezier uitgeleefd.

Andy Bell & Pye Corner Audio
The Indica Gallery

Nog een geremixt soloalbum van een bekende Britse bassist; Andy Bell speelde in Oasis en is de drijvende kracht achter Ride. Landgenoot Pye Corner Audio nam de tracks onder handen in de zijn kenmerkende stijl: donker en licht psychedelisch, met relatief trage beats maar snelle en over elkaar heen buitelende melodieën, zodat je het gevoel voor tijd en ruimte totaal verliest. Alsof je tegen de rijrichting in achteruitloopt in een trein.

Sorry
Twixtustwain

Hoewel Sorry’s debuutalbum van vorig jaar vrij divers was, kon je alle liedjes zonder veel moeite onder de parapluterm ‘lome gitaarpop’ plaatsen. Dergelijke bands evolueren doorgaans langzaam tot niet, je kunt de recensie jaar in jaar uit copy-pasten. Maar dat is buiten Sorry gerekend. De gitaren zijn keyboards geworden, de drums goeddeels elektronisch. Pakkende melodieën zijn er nog net zoveel, maar worden niet langer in je gezicht gesmeerd: het is alsof ze toevallig tegen je aan waaien.

Geri van Essen
Cleaned the Windows

Geri van Essen heeft niet de ambitie om folk opnieuw uit te vinden, maar ze weet wel degelijk iets toe te voegen aan de lange traditie. Het zit hem in de eerste plaats in haar heldere, breekbare stem. Haar deemoedige, verhalende teksten zijn soms tijdgebonden, maar vaker tijdloos, en dan wordt het interessant: je kunt ze beluisteren met het idee dat het zich nu afspeelt, of honderd jaar geleden. De beelden in je hoofd maken het verschil.