Bij Douwe Bob op kerkentournee gaat het eindelijk weer eens over zijn muziek

Douwe Bob
Church Tour
★★★

Na tweeënhalf jaar optreedpauze vanwege corona staat Douwe Bob weer op de planken. Niet op de poppodia, maar in kerken. De aftrap van deze Church Tour was zaterdagavond in de Amsterdamse kerk De Duif.

“Ik heb nogal een – uhm – bewogen jaar achter de rug”, zegt Douwe Bob grijzend vanaf de kansel, na een half uurtje spelen. Het publiek lacht. De bijna 450 toeschouwers (net niet uitverkocht) weten waar de zanger/gitarist en liedjesschrijver op doelt; zijn privéleven wordt geregeld breed uitgemeten in de roddelbladen en op juicekanalen.

Zo werd afgelopen jaar bekend dat hij binnen enkele maanden vader zou worden van twee kinderen bij twee verschillende vrouwen, opende hij een café waar een lid van Forum voor Democratie een boekpresentatie zou geven (Bob blies het af), en zou hij betrapt zijn op cocaïnegebruik. Over zijn muziek gaat het zelden.

Bijzondere setting

Dat is ten onrechte, zo lieten hij en zijn uitstekende begeleider Stijn van Dalen horen. Het optreden in de Amsterdamse kerk vormde de aftrap van een tournee langs verschillende Nederlandse gebedshuizen.

Meer singer-songwriters treden op in kerken. Het is een win-win-winsituatie: kerken verdienen er geld mee en vinden een nieuwe functie, artiesten doorbreken de sleur van rondjes langs de vaste poppodia en het publiek beleeft de artiest in een bijzondere setting.

De gewijde sfeer van een neoclassicistische kerk als de Duif voor de bezoekers, de noodgedwongen optreedpauze van tweeënhalf jaar, of het gegeven dat het hier een première betrof, het imponeerde Douwe Bob niet. Het duo (opgerolde mouwen, spijkerbroeken, getatoeëerde onderarmen) begon direct met het nieuwe nummer Nothing At All. Binnen enkele minuten zette hij de zaal vakkundig naar zijn hand.

Brutaal en ondeugend

Ook in zijn praatjes tussen de liedjes door toonde hij zich op zijn gemak: een tikkeltje brutaal en ondeugend, maar ook humoristisch en charismatisch. Als na het tweede liedje Jacob’s Song een vrouw vooraan (terecht) vraagt of het zaalgeluid iets zachter mag, kwinkslagt hij ‘dat het publiek vanavond iets ouder is’. Halverwege het optreden loopt hij zelf naar de gesloten bar voor twee nieuwe biertjes en een cola voor zijn moeder. Hij komt er mee weg, omdat hij ook zichzelf regelmatig op de hak neemt.

Zo viel er tussen de nummers door genoeg te lachen, terwijl er in de liedjes zelf verhaald werd over zwaardere onderwerpen als tegenslagen in het leven, vrijheid, liefde, verlangen, rusteloosheid, afscheid en verlies. Onderwerpen die uitnodigen voor een eigen interpretatie en die passen bij de Amerikaanse muziekgenres, waar Bob uit put: country, americana, roots en rock-’n-roll, afgewerkt met een vleugje pop.

Braafjes

Vakkundig geschreven, gezongen en gespeeld, maar soms ook wat voorspelbaar en, ondanks zijn reputatie, braafjes. Verrassingen waren er in de vorm van covers van Don McLean (Vincent) en de a capella en onversterkt gezongen Ierse traditional Peggy Gordon. Daar kreeg hij het grootste applaus voor.

Het concert met slechts twee gitaren, twee stemmen en een zittend publiek, dwong tot aandachtig luisteren. Dat kwam het optreden ten goede en liet de liedjes goed tot hun recht komen. De rock-’n-roll zat altijd al meer in Douwe Bobs privéleven dan in zijn muziek. Met deze kerkentournee en een nieuwe status als vader kan hij die balans herstellen.

Douwe Bob, Church Tour. Tot en met 27 mei. Info: douwebobmusic.com.