A Parked Life over een leven op parkeerplaatsen en op de snelwegen van Europa

A Parked Life
Regie Peter Triest
★★★★

Drie maanden is hij steeds van huis. De Bulgaarse vrachtwagenchauffeur Petar kriskrast over het Europese continent. Met een truck vol watermeloenen, uien, kamerplanten. Contact met zijn vrouw en jonge zoon heeft hij via skype. Nou ja, contact…

Met de Belgisch-Nederlandse documentaire A Parked Life duikt Peter Triest in de achterkant van een dagelijkse werkelijkheid: vrijhandel en open grenzen leveren consumptiegoederen en arbeid op. Maar ze vragen ook een prijs.

Petar verdient goed. Maar hoe langer hij van huis is, hoe kleiner de grip op zijn eigen leven wordt. Terwijl hij overnacht op desolate parkeerplaatsen, zestien wielen van sneeuwkettingen voorziet en stilletjes onder een palmboom ontbijt, wil zijn vrouw dat hun kind wordt gedoopt. Hun gesprekken worden bitser van toon.

Per telefoon een slaapliedje zingen

Triest heeft een mooi kalm observerende blik, die doet denken aan het werk van de Oostenrijkse Nikolaus Geyrhalter (Our Daily Bread, Earth). Met groot gevoel voor beeldpoëzie reist hij mee naar de uithoeken van Europa. In grafische composities zien we een vrachtwagen op een kilometerslange brug, omringd door blauw. Een witte truck in een besneeuwd landschap. Rossige rotsen en wuivend poldergroen. Nachtelijke verkeerschaos en zonsondergangen. Opgestapelde zeecontainers en hoogovens.

De landschappelijke en economische Europese Unie komen zo fraai samen in een film die eigenlijk heel intiem is. We zien een man die per telefoon voor zijn kind een slaapliedje zingt. Tranen wegslikt. In drie jaar wordt zijn blik harder. Ooit droomde hij ervan door de ruimte te reizen. Nu mag hij nog zoveel kilometers per jaar afleggen. Het leven van Petar staat op de parkeerplaats.