‘Sorry about the kid’: Hoe rouw je om iemand die je je niet meer goed kan herinneren?

In de podcast Sorry about the kid gaat podcastmaker Alex McKinnon op zoek naar herinneringen aan zijn jonggestorven broer Paul. Hoe kan het dat je juist je meest favoriete persoon in de hele wereld vergeet, vraagt hij zich af.

Paul rook niet zo lekker, zegt zijn vader in de podcast Sorry about the kid. Hij stonk een beetje naar zweet. Omdat hij altijd aan het rondrennen was, het liefst met zijn broertje Alex en oudere zus Sarah. “We waren een team”, zegt die laatste. “Hij was mijn sidekick.”

De hele familie heeft herinneringen aan de veertien­jarige Paul, die dertig jaar geleden om het leven kwam na een aanrijding door een politieauto. Maar de Canadese podcastmaker Alex McKinnon, destijds tien jaar oud, kan zich niet meer voor de geest halen hoe zijn broer Paul bij leven was. “Ik rouw meer om een leegte dan om een persoon”, legt hij uit.

De leegte vullen

McKinnon maakte Sorry about the kid om die leegte beetje bij beetje te kunnen vullen. Samen met zijn ouders en zus reconstrueert hij hoe het gezinsleven met Paul eruitzag. Nog meer gaat de podcast echter over wat het betekent om te leven met het verlies van iemand die je je niet meer goed kan herinneren.

Bij het luisteren krijg je sterk de indruk dat juist Alex de meeste moeite heeft met het verhaal. Vader, moeder en zus lijken vaak vrij gemakkelijk te kunnen praten over Paul. Ook de dag van het ongeluk kunnen ze van minuut tot minuut navertellen, van een paar gymschoenen van Paul dat nog dagen op de oprit stond, tot de politieagent die zich bij het gezin meldde met de woorden ‘sorry about the kid’.

Het gezin heeft stappen genomen om te kunnen omgaan met Pauls dood. Vader en moeder McKinnon worden zelfs pleegouders en nemen een baby in huis, vertelt Alex. Maar zijn eigen stem is zacht. Het verdriet klinkt in zijn zinnen door. Bij tijd en wijle zou je als luisteraar bijna willen vragen: gaat het wel? Wil je niet even pauze? Is het niet te veel voor je?

Geen maanden maar dagen

Alex wantrouwt ook de herinneringen die zijn ouders hebben. Zo vertelt zijn vader dat het maanden duurde voordat hij Paul kon identificeren. Alex rekent voor: het waren in werkelijkheid een paar dagen.

Wat helpt is dat Alex stuit op Yvonne. Zij zag het ongeluk gebeuren waarbij Paul om het leven kwam. Het veranderde haar leven; ze koos ervoor om therapeut te worden en zich te specialiseren in rouw bij kinderen.

Er zijn al heel wat persoonlijke podcasts gemaakt over zoektochten naar familieleden die op de een of andere manier kwijtgeraakt zijn. Er zijn ook al veel zelfhulppodcasts op internet te vinden over rouw. Maar iedereen die weleens een dierbare heeft verloren, weet hoe het kan lijken alsof de doden zich steeds verder van ons verwijderen. Iemands stem, of hoe iemand praatte; het is soms lastig om je nog voor de geest te halen. Sorry about the kid biedt op een bijzondere manier inzicht in dat specifieke aspect van rouw.

Sorry about the kid, CBC Podcasts, vier afleveringen.