Opinie
Wie dierenwelzijnsverbeteringen afwijst is net zo erg als een plofkipeter
Het welzijn van dieren is flink verbeterd afgelopen decennia, maar voor sommige dierenrechtenactivisten is het nog niet genoeg. Bernd Timmerman, oud-adjunct-directeur van de Dierenbescherming vindt een stapsgewijze aanpak beter.
Binnen de dierenrechtenbeweging is een strijd gaande. Activisten die welzijnsverbeteringen voor dieren nastreven tegenover degenen die vinden dat verbeteringen zinloos zijn en dat iedereen vegetariër moet zijn.
Aan de zijlijn met spandoeken staan zonder oog voor compromissen of samenwerken met stappen in de goede richting?
In vogelvlucht ga ik langs de wereld van dierenwelzijn: in 1886 werd dierenmishandeling als misdrijf opgenomen in de wet. Pas in 1961 kwam de eerste wet op de Dierenbescherming tot stand, inclusief verbod op trekhonden. En 30 jaar later, in 1992, werd de eigen waarde van dieren erkend met de komst van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren. Vanaf 1998 mogen zeugen niet meer aan de ketting, vrij bejaagbare soorten zijn in 2002 teruggebracht van 29 naar 5 en de drijfjacht is verboden. Kistkalveren bestaan niet meer sinds 2006, sinds 2008 is het fokken van vossen en chinchilla's voor bont verboden. In 2010 werd seks met dieren strafbaar, een jaar later kwam er een EU-verbod op dierproeven voor cosmetica en in 2012 een einde aan het systeem van de legbatterij.
Nog één jaartal: in 2007 begon de Dierenbescherming het Beter Leven Keurmerk. Van 1 naar 3 sterren om mensen bewust te maken en dieren een beter leven te geven. In tien jaar tijd hebben 100 miljoen dieren minder geleden en het stukken beter gehad. Met daglicht, afleidingsmateriaal en meer ruimte voor het soorteigen gedrag.
Minder, beter of helemaal geen vlees?
Samenwerkingen zoals die van de Dierenbescherming, activiteiten als die van Wakker Dier, mensen verleiden tot minder en 'beter' vlees of helemaal geen vlees, het is hard nodig. Net als politici die betere wetten maken, bedrijfsleven en boeren die verantwoordelijkheid nemen en consumenten die ander gedrag vertonen.
Als het aan de strenge abolitionisten met hun compromisloos geschreeuw en eigen zwart-wit morele gelijk zou liggen, dan waren er nu nog steeds kistkalveren, legbatterijeieren, zeugen aan de ketting en geen wetten voor dieren.
Er is nog enorm veel te doen maar er is al aardig wat stapsgewijs bereikt. Laten we kijken wat haalbaar en aanvaardbaar is en zo dieren een beter welzijn geven tot de dag komt dat inderdaad dieren vrij zijn van door mensen opgelegd lijden.
Lees meer opiniebijdragen van lezers en onze columnisten op www.trouw.nl/opinie
