ColumnStevo Akkerman
We komen niet vooruit zolang de problemen toenemen, het is tijd voor de Partij tegen Problemen
Nu het traditionele partijenstelsel op het punt van instorten staat en begrippen als liberalisme, sociaaldemocratie en christendemocratie bij kiezers onder de veertig geen enkele bel meer doen rinkelen, zie ik grote kansen voor een partij die het helemaal anders gaat doen. Er wordt links en rechts al wel wat geprobeerd, maar we zullen echt een fundamentele koerswijziging moeten doorvoeren en ook buiten de landsgrenzen moeten durven zoeken naar inspiratie.
Ik denk daarbij aan de Partij voor Gematigde Vooruitgang binnen de Grenzen van de Wet, een voorloper op dit gebied, in 1911 opgericht door schrijver Jaroslav Hasek, de geestelijke vader van de brave soldaat Svejk. Een recenter voorbeeld is de Partij van de Tweestaartige Hond (MKKP), een Hongaarse beweging die de kiezer onder meer een ‘eeuwig leven plus twintig jaar’ belooft. Het betreft hier inderdaad Centraal-Europese initiatieven, maar het is dan ook hoog tijd dat we afstappen van onze Angelsaksische oriëntatie en continentaal leren denken.
Verzet tegen problemen kanaliseren
Het moge duidelijk zijn dat onze samenleving niet vooruitkomt zolang we blijven kampen met de huidige toename van problemen. Daarom heb ik besloten de Partij tegen Problemen (PTP) op te richten, net te laat voor de provinciale verkiezingen, maar wij mikken op landelijk. De potentie is groot: niet alleen de kiezers hebben hun buik vol van problemen, we zien ook dat verschillende partijen zich tegen problemen beginnen te verzetten. Onze opdracht zal zijn dat verzet te kanaliseren en onder één vlag te brengen. Die van de PTP.
Hier zijn wat signalen die ons hoop geven. Om te beginnen hoe Rutte en Schippers in debat met Klaver en Kuiken hamerden op het bieden van perspectief rond stikstof en het geloof in innovatie en technologisch kunnen, veel liever dan in te zetten op harde doelen. Zo voelt dit probleem al bijna opgelost, alleen zwartkijkers zien het nog. We gaan het niet over stikstof hebben, zei Rutte zaterdag tegen VVD’ers in Amsterdam. Terecht.
Of neem het probleem van de asielopvang, daar keert inmiddels een meerderheid van de Kamer zich al tegen, inclusief VVD en CDA. Je hoeft hier namelijk helemaal geen last van te hebben als je vluchtelingen naar andere landen stuurt, zoals Rwanda bijvoorbeeld. Of Tunesië of Algerije, geen probleem. Maar zal de rechter zo’n deal wel goedkeuren? Ook daaraan wordt gewerkt, weer met steun van VVD en CDA: het moet afgelopen zijn met rechtszaken van activistische clubs tegen de staat, dat scheelt veel problemen op allerlei vlak.
Hard optreden tegen het ambtenarenprobleem
Misschien ook goed om te wijzen op het armoedeprobleem, dat volgend jaar 1 miljoen mensen dreigt te treffen; laten we de norm aanpassen, dan wordt het wat behapbaarder, een miljoen is echt te veel, dat kan ons land niet aan. Wel zal er hard moeten worden opgetreden tegen het ambtenarenprobleem. Het kan niet zo zijn dat ongekozen functionarissen heibel creëren met rapporten over onbereikbare klimaatdoelen en maatregelen als een vlees- en zuivelbelasting; zo krijgen we meer problemen in plaats van minder, voor de PTP is dat een breekpunt.
Tot slot: berichten in de media als zouden wij een lijstverbinding overwegen met de Beweging tegen Moeilijkheden zijn onjuist. Met die mensen valt niet te werken.
Drie keer per week schrijft Stevo Akkerman een column waarin hij de ‘keiharde nuance’ en het ‘onverbiddelijke enerzijds-anderzijds’ preekt. Lees ze hier terug.