Wat als Poetin zelf de rat in de val is?

Een gouden brug’ is een frame, waar een hele gedachtewereld achter schuilgaat. Oekraïne zal de oorlog ­winnen, zeggen veel westerse leiders, onder wie Joe Biden. Poetin wordt zo de hoek in­gedreven. Er dreigt voor hem enorm gezichtsverlies, een ­smadelijke afgang. Dat is niet zonder risico: Poetin kan om zich heen gaan slaan, heeft kernwapens.

Daarom moet je verliezers ‘een gouden brug’ aanbieden: een eervolle terugtocht, met minimaal gezichtsverlies. Wat platter geformuleerd: je moet ‘niet dansen op een graf’, ‘niet pronken met de buit’. Gun verliezers een rode loper richting een nooduitgang. Een winnaar mag zich niet beperken tot het in de hoek drijven van de tegenstander, je hebt de morele verantwoordelijkheid zo’n gouden brug te construeren.

In de hoek gedreven

Tot zover die gedachtewereld. Poetin vertelde ooit een verhaal. Als kind joeg hij op een grote rat. Hij dreef het beest in de hoek. De rat kon geen kant op – en viel vervolgens, tot Poetins grote schrik, hem aan. Het werd een belangrijke levensles voor hem: drijf nooit iemand in een hoek, waar die iemand niet uit kan komen.

Het verhaal van de rat klinkt door in Poetins legitimatie van de oorlog: Rusland was in het nauw gedreven door de Navo, hij kon niet anders dan Oekraïne aanvallen. In de gedachtewereld van de gouden brug gaat het om de vraag wat te doen als Poetin in de hoek wordt gedreven, geen kant meer op kan. Als hij de rat in zijn verhaal is.