Minister-president Rutte sprak van een schaduwpandemie. Waarom doet zijn kabinet dan zo weinig om huiselijk geweld te stoppen, vraagt Kirsten van den Hul, ervaringsdeskundige en oud-Kamerlid (PvdA).
Het nieuwe jaar is nog geen drie weken oud, en er zijn al drie gevallen van femicide, van moord op vrouwen gemeld.
Briza Garces Flores, 40 jaar, werd net na de jaarwisseling vermoord in een hotel in Wassenaar. Eerder deze week werd in het dorp Abbenbroek een 30-jarige vrouw voor de ogen van haar dochtertje op straat doodgestoken. En ook deze week, dinsdagavond laat, werd een 30-jarige vrouw in Rotterdam eveneens doodgestoken. Haar vriend is aangehouden.
Nog geen twee maanden geleden sprak minister-president Mark Rutte in zijn coronapersconferentie over ‘de schaduwpandemie van huiselijk geweld’. Dat raakte me, en vele andere overlevenden van geweld achter de voordeur met mij. Eindelijk een blijk van erkenning voor dit vaak onzichtbare leed.
Ik had zo gehoopt dat de bestrijding van (ex-)partnergeweld en femicide in het nieuwe kabinet de aandacht zou krijgen die deze mensenrechtenschendingen, want dat zijn het, verdienen.
Genderverschillen
Maar nee. Nog steeds is er geen Nationaal Coördinator ‘Huiselijk’ Geweld en femicide. Nog steeds is de financiering van veel lokale en regionale projecten, die strijden tegen deze schendingen en slachtoffers helpen, niet zeker.
Nog steeds houdt het Nederlandse beleid onvoldoende rekening met genderverschillen. En nog steeds ontbreekt landelijke regie. Stuk voor stuk zijn dit punten waarop het kabinet al vaker is aangesproken. Door hulpverleners, door vrouwenorganisaties, door kritische Kamerleden (onder wie ikzelf).
Europees verdrag
Ook de Grevio-commissie van de Raad van Europa heeft erop aangedrongen. Die controleert de naleving van de Istanbul-Conventie, het verdrag dat tot doel heeft het geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld te voorkomen en te bestrijden. Ook Nederland heeft dat verdrag ondertekend.
Het is de hoogste tijd dat het nieuwe kabinet de daad bij het woord voegt en de bestrijding van ‘huiselijk’ geweld en femicide hoog op de politieke agenda plaatst.
Het verlies aan mensenlevens, de levenslange trauma’s en de fysieke schade zijn op zich al reden genoeg om de urgentie van het probleem te onderkennen.
Maar bovendien kost dit geweld ons jaarlijks ook nog eens miljarden euro’s, zo berekende het European Institute for Gender Equality onlangs.
Om in pandemietermen te blijven: het is allang code zwart. Hoe vaak moet het nog misgaan voor het kabinet in actie komt?
Lees ook:
De opvanghuizen voor slachtoffers van eergerelateerd geweld zitten ineens overvol, hoe kan dat?
Nu de samenleving heropent, wordt de schade van de lockdown zichtbaarder, schreef Trouw juli vorig jaar. Zo zaten de opvangcentra voor eergerelateerd geweld ineens overvol. Wat weten we over geweld in de huiselijke kring tijdens corona?
