Veroordeel ‘beulen van Assad’ niet zonder vorm van proces

De confronterende kop ‘Beulen van Assad lopen in Nederland vrij rond op straat’ (Trouw, 20 mei) herinnerde mij aan soortgelijke berichtgeving van 25 jaar geleden. Vrij Nederland kopte destijds: ‘Het barst hier van de Afghaanse oorlogsmisdadigers’ (22 februari 1997). Er zouden, alleen in Nederland al, wel duizend van deze mensen zijn. Deze berichtgeving leidde ertoe, dat asielzoekers afkomstig uit Afghanistan, nog eens, uiterst kritisch werden beoordeeld.

Jarenlange procedures

Wie in de jaren tachtig van de vorige eeuw maar enigszins betrokken zou kunnen zijn geweest bij de veiligheidsdienst (Khad/Wad) kregen het zogenaamde 1F-verwijt (VN-vluchtelingenverdrag: geen bescherming voor plegers van misdrijven). Tot een berechting – laat staan veroordeling – kwam het maar in één of twee gevallen. Enkele honderden raakten verzeild in jarenlange procedures vanwege een ingetrokken asielvergunning.

Vanuit VluchtelingenWerk begeleidde ik in West-Friesland een van hen. Hij kwam in 1997 met zijn gezin naar Nederland en kreeg hier asiel. In 2000 werd zijn vergunning ingetrokken. Hoewel hij als diplomaat grotendeels in Iran had verbleven, kreeg hij toch het 1F-verwijt. Er volgden gerechtelijke asielprocedures, die tot 2016 duurden, met wisselende resultaten. Dan weer rechtmatig verblijf en dan weer onrechtmatig. Tot uiteindelijk het doek viel en uitzetting dreigde. Vrouw en kinderen waren ondertussen genaturaliseerd. Hem restte niets anders dan Nederland te ontvluchten, een verscheurd gezin achterlatend. Hij verblijft nu in Duitsland en heeft daar een reguliere verblijfsvergunning. Zijn enige belemmering is, dat hij niet naar Nederland mag reizen.

Ondergedoken

In mijn huidige woonomgeving ben ik vanuit VluchtelingenWerk bekend met twee gelijksoortige gevallen. In het ene geval is uitzetting opgeschort (tot eind 2023) vanwege een beroep op artikel 3 van het Europese Mensenrechtenverdrag (Verbod op foltering). In het andere is betrokkene ondergedoken, met de constante angst voor ontdekking en vervolgens uitgezet te worden.

Als vermeende oorlogsmisdadiger zijn zij, en met hen ondertussen nog zo’n honderd anderen, nimmer vervolgd of aangeklaagd. Toch hebben zij inmiddels al zo’n vijfentwintig jaar van beperkingen, vernederingen en mensenrechtenschendingen achter de rug. En het eind is niet in zicht.

De kop ‘Beulen van Assad…….’ beschuldigt mensen die nog niet eens verdacht zijn, laat staan veroordeeld. Natuurlijk: het recht moet zijn beloop hebben, maar waak ervoor dat mensen levenslang krijgen zonder berecht te zijn.

Lees ook:

‘De beulen van Assad lopen vrij rond op straat in Nederland’

Syrische vluchtelingen zeggen dat er tientallen vermoedelijke handlangers van het Assad-regime in Nederland zijn. Zij willen hen voor de rechter krijgen.

Lees ook:

Op Amsterdam Centraal zag hij plotseling de man die hem in Syrië had gemarteld

Er wonen waarschijnlijk tientallen Syriërs in Nederland die martelingen uitvoerden in de beruchte gevangenissen van president Assad. Maar het blijkt heel lastig hen te vervolgen.