Trouw kijkt verwachtingsvol naar de toekomst

Met zo’n tien nieuwe collega’s zaten we woensdag in een restaurant, op loopafstand van de redactie in Amsterdam. Eerder hadden we lang gesproken over de ontstaansgeschiedenis van Trouw, de waarden waar we onze inspiratie aan ontlenen en de koers die we varen in het digitale domein. Een paar dagen dus voordat we met u – zaterdag – ons tachtigjarige bestaan vieren in de Verdieping en het nieuwskatern.

Zo’n etentje met veelal jonge collega’s is altijd bijzonder. Ze stellen de meest uiteenlopende, soms verrassende vragen. Ze turen opgewekt de toekomst in, daar waar je zelf door je leeftijd al iets aan het opzij kijken bent. De energie spat ervan af en dat geldt voor hun talent evenzeer. Enerverend en inspirerend, bedacht ik in de auto terug naar huis.

Het was ook de dag dat ik een telefonisch gesprek had met een schrijfster. Sinds de coronaperiode las ze geen kranten meer, abonnementen op de landelijke dagbladen had ze opgezegd. Ze vond de kranten niet meer ob­jectief, omdat ze in haar beeld eenzijdig hadden geschreven over de bestrijding van dit virus.

Op de weg terug naar huis, na het etentje, dacht ik aan die gesprekken met jonge collega’s, de schrijfster en de tachtigste verjaardag van de krant. Voor de groep jonge collega’s vormt de krant, of het nu papier is of digitaal, de toekomst. Met gretigheid en interesse willen ze de wereld van vandaag en morgen voor u als lezer beschrijven. Voor de schrijfster hoeft het allemaal niet meer, gedesillusioneerd als ze is en van de werkelijkheid afgehaakt.

Alle christelijke smaken samen in één gemeente

Hoe anders staat Jur Heerema in het leven. Op 16 februari, twee dagen voordat het tachtig jaar geleden is dat de eerste krant met de naam Trouw verspreid werd, hoopt hij in Ede zijn 100ste verjaardag te vieren. Net zolang als de krant bestaat, leest hij, oud-verzetsstrijder, die elke dag. Samen werden ze, Heerema en Trouw, gevormd en gekneed door alle maatschappelijke ontwikkelingen. Trouw-redacteur Rianne Oosterom vat die groei vandaag in een profiel van Heerema treffend samen. ‘Terwijl zijn krant Trouw langzaam haar christelijke veren afschudde in de jaren die volgden, veranderde ook Heerema van een gereformeerde man die tweemaal per zondag ter kerke ging, in een man van de oecumenische gedachte: alle christelijke smaken samen in één gemeente, boven de kerkmuren uitstijgen – dat paste hem.’ En Trouw net zozeer, mijmerde ik.

Nieuwe lezers en oude lezers, oude generaties, jonge generaties, het hoort allemaal bij de geschiedenis van de krant. Van een gereformeerde verzetskrant tijdens de oorlogsjaren langzaamaan ­geëvolueerd naar een brede kwaliteitskrant met christelijke wortels, dobberend op de tijdgeest, tastend, zoekend, eigenzinnig, soms tegen de stroom in. Veren werden afgeschud en nieuwe veren gestoken, maar altijd wel ergens voor anker bij het oude vertrouwde fundament.

Ook vele nieuwe lezers

Columnist en oud-collega Hans Goslinga beschrijft zaterdag in een prachtig geschreven profiel de groei, maar ook de worsteling van de krant met de veranderingen in de samenleving. Er zijn momenten geweest dat er getwijfeld werd aan het voortbestaan, indachtig de secularisatie en de ontzuiling. “In de jaren zeventig kelderde de oplage zo snel dat de ondergang nabij kwam.’’

Maar lezers als Heerema bleven, met velen. Er kwamen ook vele nieuwe lezers bij, zoekend, soms teleurgesteld, soms afhakend, maar ook aanhakend. Hans Goslinga beschrijft de reactie van een oudere journalist toen hij 45 jaar geleden solliciteerde bij Trouw. ‘Niet doen. Over een jaar is die krant weg’. Diezelfde Goslinga staat elke zaterdag in de Verdieping. Trouw is springlevend gebleken en kijkt verwachtingsvol naar de toekomst.