ColumnBas den Hond
Terwijl Clinton werd achtervolgd voor haar e-mails, kwam Trump weg met het verscheuren en doorspoelen van documenten
Als het aan Donald Trump had gelegen, was het Witte Huis een Bermuda-driehoek geweest voor overheidsinformatie. Stukken bewaren? Als de 45ste president van de VS klaar was met lezen, gingen ze twee keer doormidden.
Dat was allemaal al jaren bekend – in 2018 onthulde de website Politico dat de toenmalige president die gewoonte uit zijn vergulde kantoor in Manhattan had meegenomen naar het Oval Office. “Maak kennis met de mensen die Trumps papieren weer aan elkaar plakken”, was de vrolijke kop.
Want alles wat aan informatie voor en door de president wordt geproduceerd, is staatseigendom en moet later naar het Nationaal Archief.
Van eerdere presidenten ligt er ook van alles in de particuliere bibliotheken die ze hebben ingericht ter nagedachtenis aan hun regering, maar dat is allemaal bruikleen. Die stukken zijn van het Amerikaanse volk, Trump had ze niet mogen verscheuren.
Die typische gewoonte kwam onlangs weer in het nieuws doordat de commissie van het Huis van Afgevaardigden die de aanval op het Capitool op 6 januari vorig jaar onderzoekt, veel stukken heeft ontvangen die met plakband bij elkaar worden gehouden.
Verstopte toiletten in het Witte Huis
En was dat maar alles. In een boek dat in oktober zal verschijnen schrijft journalist Maggie Haberman van de New York Times, die Trump al jaren volgt en vele primeurs over hem op haar naam heeft staan, dat in het privégedeelte van het Witte Huis regelmatig het toilet verstopt was.
Medewerkers die het probleem moesten oplossen, ontdekten dan de verscheurde documenten die kennelijk hadden moeten worden doorgespoeld. Of die werden gedroogd, eventueel schoongemaakt, en ook aan aan elkaar geplakt, vermelden de berichten niet.
Ook als Trump geen papieren verscheurde of richting riool stuurde – het laatste ontkent hij – ging hij er de fout mee in.
Trouw-correspondent Bas den Hond (standplaats Boston) schrijft wekelijks een column over de Amerikaanse politiek. Lees ze hier terug.
Nadat de onderzoekscommissie gedaan kreeg dat stukken uit de periode van Trumps presidentschap moesten worden vrijgegeven – hij beriep zich op zijn recht op geheimhouding als ex-president, maar het Hooggerechtshof maakte daar korte metten mee – bleken er nog een aantal te ontbreken. Het Nationaal Archief had ze niet.
Dozen vol documenten naar Mar-a-Lago
Die papieren bleken te zitten in 15 dozen die Trump had meegenomen naar zijn nieuwe adres, het landgoed Mar-a-Lago in Florida. Er moest flink worden aangedrongen – en gedreigd met justitiële stappen - om de volle dozen terug te krijgen.
Daarin zaten dingen die je als Trump-souvenirs zou kunnen beschouwen. De beruchte weerkaart bijvoorbeeld waarop Trump met een zwarte viltstift een orkaan wat extra bereik had gegeven, zodat de ‘wetenschappelijke’ informatie spoorde met wat hij had gezegd over het gevaar dat dreigde voor de staat Alabama.
Maar er zaten ook documenten in die het stempel ‘topgeheim’ hadden gekregen. Die zomaar mee naar huis nemen, nadat je dienstverband is afgelopen, is een misdrijf.
De ironie van Trump richting Clinton
Of Trump daar werkelijk voor zal worden vervolgd is nog maar de vraag – en er zijn ook belangrijker dingen die hem kunnen worden aangewreven, juist in verband met de bestorming van het Capitool vorig jaar.
Maar ironisch is het wel: een van de belangrijkste factoren waardoor Trump op het nippertje de presidentsverkiezingen won van Hillary Clinton is de enorme aandacht die door de media werd besteed aan haar onzorgvuldige omgang met e-mails toen ze minister van buitenlandse zaken was.
Voor de zekerheid sprongen zijn aanhangers meteen voor hem in de bres. Trump is een heel ander geval, zei zijn voormalige stafchef Mark Meadows tegen de rechtse, en zeer Trump-vriendelijke tv-zender Newsmax. Want in tegenstelling tot Clinton deed hij het zonder slechte bedoelingen.
Belachelijke vergelijking
En wat het verscheuren van documenten betreft, zei Meadows, het was hypocriet van de media om daar zoveel aandacht aan te schenken. Had de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Nancy Pelosi, in 2020 niet de gedrukte tekst in vier stukken gescheurd van de State of the Union toespraak die Trump net had gehouden voor het Congres? Daar hadden de media het toen nauwelijks over.
Dat is een belachelijke vergelijking, analyseerde Greg Sargent in de Washington Post. Want Pelosi verscheurde een kopie van een rede, niet een origineel document. Ze stal niets van het Amerikaanse volk, en ze overtrad geen wet.
Maar eigenlijk valt er niets te lachen. Dat onderscheid, sombert Sargent, zal de miljoenen kijkers en bezoekers van rechtse media niet worden uitgelegd. En dat Donald Trump lak heeft aan de pietepeuterige regels en conventies van de politiek, is juist wat zijn aanhangers zo mooi aan hem vinden.
