Stop toch met de verheerlijking van priester Pierre Valkering

Opinievormend en politiek correct Nederland buitelde over elkaar heen om begrip te tonen voor de Amsterdamse priester Pierre Valkering die uit de kast kwam tijdens de viering van zijn 25-jarig priesterjubileum afgelopen zondag. Het was een viering die parochianen voor hem hadden georganiseerd. Hij wordt geprezen omdat hij voor zijn gevoelens uitkomt en eerlijk is over zijn pornoverslaving, zijn bezoek aan darkrooms en homosauna’s.

De belofte die elke priester ten overstaan van de bisschop en het hele volk bij zijn wijding doet celibatair te leven, was voor hem een afspraak waaraan hij zich klaarblijkelijk niet hoefde te houden. De eerlijkheid die hij in zijn boek betracht over zijn levensstijl was omgekeerd evenredig aan de belofte die hij deed. Dat hij daardoor zelf blijkens zijn boek diep ongelukkig werd en zijn verslavingen eigenlijk haaks stonden op de vrijheid die het evangelie biedt, spijt mij zeer. Zoals het mij spijt dat zijn recente eerlijkheid nu een leven vol oneerlijkheid openbaart.

Er spijt mij nog meer. Inmiddels ben ik zelf 29 jaar priester. De celibaatsgelofte is, eenmaal gedaan, existentieel, vaak uitnodigend, verdiepend en bemoedigend, soms weerbarstig en verdrietig.En ook geldt: afspraak is afspraak.Dat is misschien niet spectaculair en daarmee haal ik de krant niet, maar dan weten mensen wel met wie ze het genoegen hebben als ik op huisbezoek ga, eucharistie vier of biecht hoor.

Natuurlijk is het naleven van het celibaat soms een geweldige opgave. Ook ik zelf heb in mijn celibataire levensstaat aanvechtingen gekend, en bij problemen vond ik in de kerk begripvolle gesprekspartners. Maar mijn uitgangspunt was altijd: ik kan als priester niet geloofwaardig het evangelie verkondigen als ik een dubbelleven leid. Daarom heb ik ook meer respect voor priesters die aan hun bisschop dispensatie van hun celibaatsgelofte vroegen om te trouwen, dan voor priesters die de zwijgcultuur over homoseksualiteit hekelen maar daar zelf decennia gestalte aan hebben gegeven. Ik kan daar gewoon niet bij, ook al mag ik dat misschien niet zeggen van hen die politiek correct zijn.

Ten slotte spijten mij de acties van deze priester voor de parochianen. Zij bereidden hem een feest om hun vreugde over zijn ambtsjubileum te delen. Hij misbruikt hen en hun goede bedoelingen voor een onemanshow, waarin hij geen respect toont voor hun gevoelens maar alleen zijn eigen streven centraal stelt. Ik vind dat laakbaar en schrijnend.

Stelt u zich voor dat ik in mijn parochie een geweldig priesterfeest organiseer en aan het eind van de eucharistieviering, waarin Christus centraal staat, het volgende meld: ‘Beste mensen: ik zal het eerlijk bekennen. In de afgelopen 25 jaar heb ik meerdere vriendinnen gehad, met sommigen ging ik naar parenclubs, ik liet escortmeisjes bij mij thuis komen, én ik heb een pornoverslaving, maar gelukkig, die is nét voorbij’. Mensen zouden zich enorm bedrogen voelen en woedend zijn zelfs.

Begrijp mij goed: ik vind het heel erg als mensen hun mening niet mogen uiten of niet voor hun geaardheid mogen uitkomen. Ik ben blij lid te zijn van een kerk, die het juist in derde wereldlanden opneemt voor vervolgde homoseksuelen. Maar ik vind het nog erger als een priester decennialang zijn parochianen bedondert. Ik zou respect voor hem hebben gehad als hij omwille van zijn eigen authenticiteit en die van de kerk zou zijn uitgetreden toen hem duidelijk werd dat het celibaat te zwaar voor hem was geworden.

Ons past geen politiek correcte bewondering voor iemand die uit de kast komt maar tegelijkertijd structureel oneerlijk is geweest. Wat ons wel past is medelijden met iemand die het verschil niet weet tussen verslaving en vrijheid en die anderen gebruikt om een punt te maken. Ons past bovenal medelijden ook met iemand die zichzelf jarenlang zo ongelukkig heeft geweten in zijn dubbelleven.

Lees ook:

Homoseksuele priester op non-actief gesteld omdat hij zich niet aan het celibaat houdt

Priester Pierre Valkering, die zondag uit de kast kwam en een boek presenteerde waarin hij zijn seksuele escapades beschrijft, is geschorst. De Amsterdamse priester moet zijn taken neerleggen omdat hij zich niet aan het celibaat houdt.

Zonder priester Pierre Valkering ‘is de ziel uit de kerk’

Bezoekers van de Vredeskerk in Amsterdam zijn ontdaan dat priester Pierre Valkering na zijn coming out is geschorst, al is er ook begrip voor die beslissing.