Schort desnoods de boycot van het Assad-regime tijdelijk op om de Syriërs te kunnen helpen

Een onbeschrijfelijk menselijk drama voltrekt zich deze week in Turkije en Syrië. Na de verwoestende aardbevingen zijn al meer dan 11.000 doden geborgen. En er liggen nog steeds vele duizenden onder het puin te wachten op hulp. De tijd dringt inmiddels en ieder uur telt. De harde werkelijkheid is ook dat hulp voor velen te laat zal komen.

Maar de massaal toegesnelde hulpverlening uit alle delen van de wereld is zowel hartverwarmend als memorabel. Er wordt hulp geboden vanuit zowel de VS, China, Rusland als Oekraïne, ondanks de oorlog en de enorme geopolitieke spanningen. Ook in Nederland is er in korte tijd al een indrukwekkende hoeveelheid geld en goederen ingezameld om de van huis en haard beroofde Turken en Syriërs te helpen. Nog voordat de giro 555-actie startte.

Schrijnend verschil

Des te schrijnender is daarom het grote verschil te zien tussen de hulpverlening in Turkije en in Syrië. In Turkije wordt met man en macht gewerkt aan de reddingsacties, en de Turkse overheid probeert de internationale hulp zoveel mogelijk te ondersteunen. Maar in Syrië is daar nog nauwelijks sprake van. Het door de jarenlange burgeroorlog verwoeste land, heeft onvoldoende middelen om mensen onder de ingestorte gebouwen te bevrijden. De internationale hulp is hard nodig.

Syrië is een land dat is verdeeld in regio’s die onder president Assad vallen en regio’s waar rebellen en het Turkse leger de dienst uitmaken. De internationale hulpverlening in Syrië komt ook daardoor uiterst moeizaam op gang. De Syrische regering maakt het internationale hulp lastig, door te eisen dat die niet in handen van de oppositie valt.

Juridische en politieke obstakels

Het land heeft ook nog te maken met een internationale boycot tegen het Assad-regime, die bedrijven en organisaties huiverachtig maakt om in Syrië te helpen, ook al valt humanitaire hulp formeel buiten de boycot.

Vanwege alle juridische en politieke obstakels in Syrië, zullen de Verenigde Naties (VN) het voortouw moeten nemen om ervoor te zorgen dat nu zo snel mogelijk de hulp aan Syrië op gang komt. Zo nodig moet ook de internationale boycot tijdelijk worden opgeheven, om die gecoördineerde hulpverleningsactie mogelijk te maken.

Te hopen valt ook dat de diplomatie van de VN succesvol is, en dat ze afspraken kunnen maken met zowel de rebellen als president Assad in het belang van hun eigen volk. De aardbevingen hebben voor een humanitaire ramp van ongekende omvang gezorgd. Voorkomen moet worden dat de Syrische slachtoffers nu aan hun lot worden overgelaten.