Schieten we niet door met het verminken van Kerst 2020?

Slinger het virus ver van je af, overwin de coronadip en zijn stoet van verboden en vergeet voor even tijdens de kerstdagen de sanitaire dictatuur die met zijn in betongegoten statistieken ons hoofd doet buigen. In de aanloop naar Kerst is het zoeken naar een beetje hoop beter dan het discours gedwee ondergaan van de doemvirologen.

Overigens weet ik nog steeds niet of Jezus daadwerkelijk op 25 december is geboren: op de EO-visie-site staat dat volgens de priesterorde van Zacharias het ook eind september zou kunnen zijn. Stel je eens een Kerst in september voor: de zomer werpt zijn laatste vuren, de Beaujolaiswijn wordt geoogst en rond de kerstboom puffen de T-shirts en de bermudabroeken!

Dat Kerst gelukkig eind december valt vormt niet alleen het licht voor de gelovigen onder ons, maar is ook een breuk vol vonkjes midden in de stoet van donkere dagen. Een breuk van helderheid die ons tekort aan licht en de winterdip even doet vergeten. De mens zoekt de warmte van de medemens op en schenkt zichzelf en zijn naasten wat hoop.

Zo zal het dit jaar niet gaan. Althans, als we ons netjes neerleggen bij alle geboden en verboden die ons van boven af worden opgelegd. Begrijp me niet verkeerd: om het virus klein te krijgen zijn zelfdiscipline en het opofferen van sommige vrijheden onvermijdelijk. Van het dragen van mondkapjes tot het houden van afstand bijvoorbeeld.

De restrictie die de Belgen hebben verzonnen, is de meest barbaarse

Maar je mag je oprecht afvragen of we niet doorschieten met het verminken van de kerstdagen 2020. Na het wel getolereerde en vaak opgezweepte consumentisme van Black Friday gloort nu het duister van een gedehumaniseerde Black Christmas. Tussen al die beperkingen die ons worden opgelegd is de restrictie die de Belgen voor zichzelf hebben verzonnen de meest barbaarse. Belgische gezinnen mogen met Kerst niet meer dan één ‘knuffelcontact’ in huis toelaten. Alleenstaanden mogen dan wel twee mensen binnenlaten, maar let op: niet op beide kerstavonden! Volgens het Vlaamse dagblad De Standaard moet ‘het gewone contact nog steeds op veilige afstand van anderhalve meter blijven, ook na een paar glazen champagne. Dessertjes delen kan dus alleen met het knuffelcontact.’

Helder toch? Of in navolging van George Orwell en zijn ‘gedachtepolitie’ in zijn boek ‘1984’ de Belgen nu een ‘knuffelpolitie’ in het leven gaan roepen is niet duidelijk. Maar trots is de Vlaamse pers wel dat ‘ons concept ‘knuffelcontacten’ internationaal furore maakt’ (De Morgen).

Italianen hebben het over ‘compagno di coccole’ en Engelsen vertalen het belgicisme met ‘hug-buddies’. Benieuwd blijf ik wel over wat van al die malligheden zal overblijven als over een tijdje de economische evaluatie van onze coronapaniek zal plaatsvinden. Misschien zal men zich realiseren dat in Nederland tijdens Black Christmas de gemiddelde leeftijd van de coronadoden 79,7 jaar was voor mannen en 83,8 voor vrouwen, quasi gelijk aan de levensverwachting voor beide categorieën.

(Oeps op zaterdag: Maradona moest het WK wegens doping in 1994 verlaten en niet in 1990.)

Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.