Column
Rutte pokert met de dividendbelasting, laat D66 en CU ook eens pokeren met het kinderpardon
Het waren dolle dagen. De voorzitter van de Nederlandse politiebond deed een appèl aan zijn mensen om niet mee te werken aan de uitzetting van twee kinderen. Er werd een last-minute rechtszaak aangespannen die met vertraging tot een negatieve ontknoping kwam. Maar toen Howick en Lili de volgende ochtend van hun bed gelicht zouden worden, bleken ze te zijn weggelopen.
Even dacht ik dat de voltallige ministersploeg de omgeving van Wychen zou gaan uitkammen, maar het omgekeerde gebeurde: opeens mochten de kinderen toch blijven. Een goede uitkomst, maar mijn hemel, wat een schade was er intussen aangericht aan deze tieners en aan de politiek. Dit was het slechtste wat onze bestuurders konden doen, en ze deden het. Geconfronteerd met een heldere keuze - kinderen van 12 en 13 jaar wel/niet door de mangel halen - kozen ze ervoor zich te verschuilen achter het vreemdelingenrecht, in de volle wetenschap dat wat juridisch klopt niet altijd rechtvaardig is. De staatssecretaris van justitie heeft precies om die reden een ‘discretionaire bevoegdheid’ om van de wet af te wijken, maar hij wenste die niet te gebruiken. Tot Howick en Lili hem daartoe dwongen. Wat dit pokerspel voor hen heeft betekend, is voor een buitenstaander nauwelijks te bevatten.
“Soms moet je hard zijn”, zei Mark Rutte, en dat is natuurlijk zo. Maar soms ook niet, en het is belangrijk dat verschil op waarde te schatten. Twee partijen in de coalitie beseften dat: D66 en ChristenUnie. Over het CDA hebben we het niet, het CDA zweeg. Maar het hengelen naar publiek applaus door D66 en ChristenUnie - ze lieten weten achter de schermen keihard te hebben gevochten voor de kinderen - was pijnlijk. Waren Howick en Lili niet weggelopen, dan waren ze zaterdag gewoon op het vliegtuig gezet, onder verantwoordelijkheid van álle regeringspartijen.
Kinderpardon
Overmorgen staat weer iets dergelijks te gebeuren, dan worden drie Afghaanse jongens die al zeven jaar in Nederlanden wonen met hun ouders uitgezet naar Afghanistan. Ook deze kinderen zijn hier geworteld, en Afghanistan is heel wat onveiliger dan Armenië. Dit zijn, met ongeveer vierhonderd anderen, de gevallen die in aanmerking zouden moeten komen voor het kinderpardon waar een meerderheid van de Tweede Kamer vorig jaar om vroeg. Maar VVD en CDA blokkeerden het in de formatie en D66 en ChristenUnie slikten dat. Ze hadden dat, als je het mij vraagt, niet moeten doen en ze zouden er best op terug mogen komen. Voor de ChristenUnie was dit nota bene een kroonjuweel.
Ja, er is het regeerakkoord. Maar een regeerakkoord is de Heilige Schrift niet. En er is een precedent: voor de VVD was de inkomensafhankelijke zorgpremie in 2014 reden het regeerakkoord open te breken. Het lot van hier opgegroeide kinderen zou niet minder zwaar moeten tellen. Laat D66 en CU ook eens pokeren. Rutte dreigt met een kabinetscrisis als de dividendbelasting niet wordt afgeschaft, Segers en Pechtold kunnen iets soortgelijks doen. Het land is beter af als het kinderen niet schaadt.
Drie keer per week schrijft Stevo Akkerman een column waarin hij de 'keiharde nuance' en het 'onverbiddelijke enerzijds-anderzijds' preekt. Al zijn columns vindt u hier terug.
Lees ook:
Waarom mogen Lili en Howick tóch blijven?
Staatssecretaris Mark Harbers (VVD) van justitie en veiligheid heeft onder grote druk besloten dat de Armeense kinderen Lili (12) en Howick (13) in Nederland mogen blijven. Het weglopen van de twee dit weekend heeft tot een kentering geleid.
Howick en Lili mogen blijven: deze bizarre 24 uur aan gebeurtenissen ging aan het besluit vooraf
Na tien jaar van stress, verdriet en boosheid is er dan eindelijk die geweldige opluchting, zeggen Lili en Howick zondagavond tegen het ‘Jeugdjournaal’. Ze mogen blijven. Lili: ‘Het is ongelofelijk, zo op het laatste moment ook. We zijn erg blij maar ook erg moe.'
