Reconstructie van de aanvallen op Dennis Wiersma

Op 21 april noteerde De Telegraaf (zonder het te beseffen) dat minister van onderwijs Dennis Wiersma zich aan de Zesde Hoofdzonde schuldig had gemaakt, te weten: ‘Ira’, wat staat voor woede, toorn, wraak. Maar pas een kleine maand later dreigde het hoofd van de minister in het mandje van de politieke guillotine te ploffen. Waarom duurt deze afrekening nu al zo lang, vroeg ik me af?

Een reconstructie.

Dennis Wiersma gaat ‘als een razende tekeer tegen ambtenaren’, onthulde De Telegraaf in april: ‘In het eerste jaar van zijn ministerschap heeft hij geschreeuwd, met deuren geslagen en medewerkers onder druk gezet.’ De minister in kwestie raakte in paniek en gaf zijn zesde hoofdzonde snel en schuldbewust toe. Hij boog als een riet onder de stormachtige windvlagen, de trial by media bij de tv-tafels, de onwelriekende windstoten van het Twitter-tribunaal, maar brak niet: hij ging zijn gedrag verbeteren – beloofd! – ook al was hij in het verleden een lompe ‘hork’ geweest.

Iedereen verdient toch een tweede kans? Dat vond ook regeringscommissaris Mariëtte Hamer die zich in grensoverschrijdend gedrag heeft bekwaamd: “Als iemand dit gedrag vertoont, dat erkent en ook écht verbetert, dan moet daar ruimte voor zijn.” Daarbij komt dat Wiersma een goede onderwijsminister is, zo goed zelfs dat uit het veld publieke steunbetuigingen de kranten haalden. Bijvoorbeeld leraar Carel de Goeij in Trouw: ‘Minister Wiersma is de eerste die hier nu langverwachte en noodzakelijke landelijke sturing wil geven. Daarvoor verdient hij alle lof en steun. Geen karaktermoord.’

Of Trouw-columnist en leraar geschiedenis Erik Ex: ‘Hoe dit gaat aflopen weet ik niet, maar deze minister toont in ieder geval de ambitie om het tij te keren. Voor mijn gevoel voor het eerst in mijn hele onderwijscarrière.’ In de Volkskrant maakte columnist en onderwijsspecialiste Aleid Truijens zich kwaad: ‘Wie hoog in de boom zit, hangt al snel aan de galg, zodra het woord ‘grensoverschrijdend’ is gevallen. (…) Maar Wiersma toont wél kwaliteit, en durf. Hij is de eerste minister in dertig jaar die breekt met falend beleid.’

De storm leek te gaan liggen totdat, zaterdag, NRC besloot de Telegraaf-prak van 21 april op te warmen en de Eerste Hoofdzonde, ‘Superbia’ (ijdelheid, trots) op te roepen om deze in Wiersma’s kerfstok in te krassen. Kijk, die zonden zijn misschien van katholieke snit maar voor Nummer Eén willen omstanders met nog een restje calvinisme wel op de barricades klimmen. We leren in NRC dat Wiersma over een legertje communicatieadviseurs beschikt, dat hij hyperactief is op Instagram, LinkedIn en Twitter en zo ijdel is als een lege korenaar en fatterig als een dandy. Alle hens met grof geschut aan het schietdek! De minister, op het matje geroepen bij de VVD-fractie, kon dinsdag net zijn hoofd redden.

Recapitulerend constateer ik dat zowel bij de Volkskrant (Matthijs van Nieuwkerk, Tom Egbers), De Telegraaf en NRC (Dennis Wiersma) als bij de NOS (Jacobine Geel) vrijwel alle beschuldigende bronnen voor grensoverschrijdend gedrag die door deze media worden aangevoerd, anoniem zijn. Dit moet de Achtste nog niet officieel geregistreerde Hoofdzonde ‘Ignavia’ zijn, te weten: lafheid of klikken in het duister van een ondergrondse parkeergarage.

Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.