Politiek debat is in crisistijd hard nodig, ook al is de inbreng van Wilders schandalig

In tijden van onzekerheid en crisis wil een belangrijk aspect van democratie al snel het kind van de rekening zijn. Voor publieke verantwoording voor genomen beslissingen wordt de waardering al snel minder. Waarom elkaar vliegen afvangen of verdeeldheid tonen, terwijl de schreeuw om eensgezindheid en solidariteit luid en duidelijk is?

Afkeer van het politieke debat nu het coronavirus zo meedogenloos om zich heen grijpt, berust echter op een verkeerd uitgangspunt. Discussie over de achtergronden van besluiten, hoe fel ook, is geen teken van verdeeldheid, maar van betrokkenheid en welgemeende bezorgdheid.

Dat hoeft uiteraard niet te betekenen dat als je maar zo hard mogelijk schreeuwt en met de schrilste verwijten komt, je het democratische debat stevig steunt. De wijze waarop met name Geert Wilders woensdag meende te moeten debatteren met het kabinet over de crisisaanpak, was ver buiten proportie.

Het gaat niet aan de premier te verwijten feitelijk en bewust aan te sturen op de dood van duizenden zo niet tienduizenden Nederlanders, veelal ouderen en meer kwetsbare mensen.

Niemand heeft het ultieme gelijk aan zijn zijde

De inbreng van Wilders was schandalig en feitelijk de ontkenning van een zeker in crisistijden belangrijk uitgangspunt: dat iedereen zijn best doet, dat niemand het ultieme gelijk aan zijn zijde heeft en dat er geen mens is die niet op zoek is naar de goede oplossing.

De reactie op politici als Geert Wilders kan echter even verkeerd zijn. Hem verwijten de verdeeldheid te willen verdiepen en daar vervolgens electoraal van te willen profiteren, om een voorbeeld te noemen. Verschillen van mening moeten niet worden toegedekt met als argument dat het nu eenmaal crisis is.

Het debat afgelopen woensdag liet nu juist zien waarom het zo goed is in alle openbaarheid de politieke discussie aan te gaan. Het spervuur aan kritische vragen leverde uiteindelijk meer duidelijkheid op over de aankondiging van premier Mark Rutte afgelopen maandag dat het streven is gericht op het kweken van, wat dan genoemd wordt, groepsimmuniteit.

In het debat werd duidelijk dat die groepsimmuniteit geen doel op zich is, maar uiteindelijk hooguit een positief bij-effect van het beleid. Het primaire doel is en blijft het aantal besmettingen zo veel als mogelijk onder controle te houden, zodat ziekenhuizen en zorgverleners de vraag nog aankunnen.

Of het de juiste aanpak is? Niemand die het weet. Zoals er ook geen sluitend bewijs is voor het alternatief: het totaal afsluiten van samenleving, de lockdown.

Juist het besef dat niemand de ideale oplossing kent, zou de bereidheid tot debat moeten vergroten. Dat is geen verdeeldheid, maar oprechte betrokkenheid.

Het commentaar is de mening van Trouw, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren.