FramingHans de Bruijn
Ook in het hoogste ambt speelt de vraag naar de juiste balans tussen werk en privé
Jacinda Ardern treedt terug als premier van Nieuw-Zeeland. Een land leiden ‘kun en mag je niet doen tenzij je een volle tank hebt’. Ze heeft niet meer genoeg in haar tank, zegt ze; ze verheugt zich op meer tijd voor haar gezin. Hoe wordt haar vertrek geframed in de media?
Frame 1: Ardern weet wanneer het tijd is om terug te treden, ze stelt zelf grenzen aan haar termijn als premier. Dat is een teken van kracht en van leiderschap.
Frame 2: Ardern laat zien dat ook in het hoogste ambt de vraag speelt naar de balans tussen werk en privéleven. Daarmee is ze een voorbeeld voor velen. Na ruim vijf jaar premierschap kiest ze voor minder werk en meer privé.
Frame 3: Ardern heeft een burn-out. De tank zit niet vol genoeg, ze heeft onvoldoende energie voor een nieuwe termijn – en dat wordt gelijkgesteld aan een burn-out.
Frame 4: Dit is geen burn-out, maar een walk-out. Ardern weet dat ze het moeilijk gaat krijgen tijdens de eerstvolgende verkiezingen, en kiest het hazenpad met haar aftreden.
‘Ik weet dat er veel discussie zal zijn over de zogenaamde ‘echte’ reden voor dit besluit’, zegt Ardern over dit framing-circus. Ze hoopt op minder aandacht voor haar vertrek en meer aandacht voor wat ze achterlaat: ‘het geloof dat je vriendelijk, maar sterk kunt zijn; empathisch, maar vastberaden; optimistisch, maar geconcentreerd; dat je je eigen soort leider kunt zijn – die weet wanneer het tijd is om te gaan’.
Met een slimme term kun je de werkelijkheid niet alleen beschrijven, maar ook maken. Hans de Bruijn is bestuurskundige en debatspecialist. Wekelijks analyseert hij de sturende taal van beleidsmakers.