De Duitsers en Finnen hebben voor de kerst hun IS-vrouwen en -kinderen uit de Koerdische kampen teruggehaald. Nederland kan dat ook, maar verzint steeds uitvluchten, betoogt Ad Corten, oprichter van Platform Kinderen uit het Kalifaat.
Begin 2021 is er nog steeds geen hoop voor de Nederlandse kinderen van IS-strijders die al jaren uitzichtloos vastzitten in Koerdische kampen in Syrië. Minister Grapperhaus verklaarde onlangs nog dat hij de situatie waarin de kinderen zich bevinden bijzonder zorgwekkend vindt. De toestand is volgens hem echter bijzonder complex en hij ziet geen eenvoudige oplossingen. Volgens de minister is het gezien de veiligheidssituatie onverantwoord om Nederlanders naar Syrië te sturen om vrouwen en kinderen op te halen. Ook kunnen de stappen die Nederland in internationaal verband zet, gevolgen hebben voor de betrekkingen met andere landen.
Maar deze overwegingen gelden blijkbaar niet voor andere EU-landen. Vlak voor kerst hebben Duitsland en Finland in een gezamenlijke operatie vijf moeders met achttien kinderen teruggehaald. De verheugde Duitse minister van buitenlandse zaken, Heiko Maas, verklaarde erop te vertrouwen dat de overige vrouwen de komende weken of maanden ook teruggehaald konden worden. En de Finse speciale gezant voor Buitenlandse Zaken die de moeders en kinderen op hun thuisvlucht vergezelde, vond dat het veel te lang had geduurd om de terugkeer van de kinderen te regelen.
Onwil
Blijkbaar zijn de Duitsers en Finnen dus wél in staat hun vrouwen en kinderen op te halen, en zijn ze niet bang voor hun betrekkingen met andere landen. De opstelling van de Nederlandse regering is een typisch geval van ‘waar geen wil is, is geen weg’: er worden steeds nieuwe argumenten bedacht om niet in actie te hoeven komen. Dit uiteraard omdat de twee grootste regeringspartijen, VVD en CDA, absoluut niet staan te springen om de vrouwen en kinderen terug te halen.
Door onschuldige kinderen onder valse voorwendselen aan hun lot over te laten, schendt de Nederlandse regering net als bij de toeslagenaffaire de grondbeginselen van onze rechtsstaat. Alleen gebeurt dit nu niet door ambtenaren die werken onder de radar van de politiek, maar willens en wetens door de twee grootste regeringspartijen.
Hoezeer die partijen ook hun best doen om de terugkeer te belemmeren, vroeg of laat komen de vrouwen en kinderen toch naar ons land. De vraag is alleen of Nederland hierbij – net als bij de Covid-inentingen – weer het laatste land in Europa zal zijn. Naarmate we langer wachten met terughalen, groeit de rancune bij de vrouwen en kinderen, en zal het moeilijker worden om hen op te nemen in onze samenleving.
Lees ook:
In IS-kampen vallen honderden doden: Wat betekent dat voor de Nederlandse vrouwen en kinderen?
Recentelijk zijn in Syrische gevangenkampen voor IS-vrouwen honderden mensen overleden, onder wie kinderen. De Verenigde Naties vragen aandacht voor de erbarmelijk omstandigheden waarin ze leven.
Minister erkent: Nederland kan kinderen van IS-vrouwen ook zonder ouders terughalen
Nederland kan kinderen van IS-vrouwen uit de kampen in Syrië terughalen zonder dat hun ouders ook meteen het recht op terugkeer kunnen claimen.
