‘Mijn’ Natuurmonumenten kan beter, en daarom blijf ik lid

Mijn nieuwe ledenpas 2020 van Natuurmonumenten lag vorige week in de brievenbus, met het verzoek de jaarlijkse contributie over te maken. Ik ben al sedert 1993 lid en elk jaar weer vraag ik mij af waarom. Dit jaar wordt die twijfel extra gevoed door de stikstofkwestie. Hoe kon Natuurmonumenten het laten gebeuren dat het Programma Aanpak Stikstof (Pas) in 2015 in het leven werd geroepen?

Op de voorpagina van het winternummer van het verenigingsblad staat met grote letters ‘Waar zijn de bloemen?’ en ‘Brandnetel wint door stikstofneerslag’. Het doet me denken aan het boek ‘Silent Spring’ van Rachel Carson uit 1962. De titel verwijst naar de lente van het apocalyptische jaar dat de vogels niet meer zingen, doordat zij als gevolg van het gebruik van bestrijdingsmiddelen zijn uitgeroeid. Zijn nu de bloemen aan de beurt?

Inmiddels is na inspanningen van een aantal kleine milieuorganisaties het Pas door de hoogste rechter buiten werking gesteld en heeft de regering maatregelen aangekondigd om de stikstofdepositie een halt toe te roepen. Als reactie daarop zijn boeren en bouwers naar het Malieveld gegaan. Geschrokken van deze maatschappelijke protesten lijkt het erop dat de regering opnieuw juridische trucs gaat verzinnen in plaats van effectieve maatregelen.

Zaterdag 16 mei 2020 alvast in mijn agenda

Al schrijvend heb ik mijn besluit genomen: ik ga wél de contributie overmaken. Maar ik ga méér doen. Ik zet alvast zaterdag 16 mei 2020 in mijn agenda, de eerstvolgende vergadering van de ledenraad van Natuurmonumenten. Ook neem ik mij voor om voorafgaand aan die vergadering een brief te sturen aan het bestuur van Natuurmonumenten, waarin ik het ga aanzetten beter zijn best te doen.

In mijn brief aan Natuurmonumenten ga ik voorstellen dat mijn vereniging zich sterk maakt richting politiek Den Haag om in de komende tien jaar de stikstofdepositie te doen halveren, natuurgebieden uit te breiden en met elkaar te verbinden en om een stikstofreductiefonds in het leven te roepen voor een stop- en opkoopregeling te financieren voor boeren.

Als veel leden van Natuurmonumenten dit ook doen – er zijn er 700.000 – dan kan Jeroen Dijsselbloem, de kersverse voorzitter van Natuurmonumenten, zich gesterkt voelen om zijn invloed op politiek Den Haag om te zetten in echte maatregelen. En wij, leden van Natuurmonumenten, hoeven niet naar het Malieveld.

Lees ook:

Natuurmonumenten gooit het roer om: minder bomenkap en meer bossen

Natuurmonumenten gaat minder bomen kappen en zich hard maken voor meer bos in Nederland. De organisatie wil luisteren naar forse kritiek uit de achterban.