Met zijn reis naar Irak stelt de paus een voorbeeld

Het belang van de reis naar Irak die paus Franciscus in de afgelopen dagen maakte, kwam misschien wel het beste tot uitdrukking in de woorden van Ammar Yako. Hij is priester in Qaraqosh, in het noorden van Irak. In 2014 moest hij, samen met vele anderen, de stad ontvluchten voor IS en toen hij er drie jaar later ­terugkeerde, trof hij zijn kerk zwaar beschadigd aan. Ammar besloot in Qaraqosh te blijven, en hij gaf leiding aan de wederopbouw van zijn kerk.

Zondag bezocht paus Franciscus de kerk. Over dat bezoek, zei Ammar in deze krant: “Dat de Heilige Vader ons nabij wil zijn in onze moeilijke omstandigheden is zo bijzonder. Met zijn bezoek is een nieuwe tijd aangebroken. Zijn bezoek geeft ons hoop en kracht om verder te gaan.”

Vanaf het begin van zijn pontificaat, bijna acht jaar geleden, heeft Franciscus altijd veel oog gehad voor ­gelovigen in de verdrukking en in de periferie. Hij had zich kunnen opsluiten in het Vaticaan: hij heeft zijn handen alleen al vol aan de Romeinse curie, die immers nog altijd een dringende en diepgaande hervorming ­nodig heeft. Maar het past bij deze paus om niet alleen voor eigen parochie te ­preken, maar juist de blik naar buiten te richten. En als het even kan, doet hij dat op een manier die de interreligieuze dialoog dient. Daarom bezocht hij eerder al landen als Myanmar, de Centraal-Afrikaanse Republiek en Azerbeidzjan. En daarom had hij ontmoetingen met de patriarch van de Russisch-orthodoxe kerk en de soennitische groot-imam van de Al-Azhar-universiteit en bezocht hij de Grote ­Synagoge van Rome.

Twee belangrijke speerpunten van zijn pontificaat kwamen hier nadrukkelijk samen

Op de vlakte van Ur – de geboortegrond van Abraham, en daarmee de geboortegrond van de drie grote wereldgodsdiensten – ontmoette Franciscus zaterdag gelovigen van allerlei religies. Hij had een historische ontmoeting met de sjiitische groot-ayatollah Al-Sistani. Een dag later herdacht hij in Mosul en Qaraqosh de slachtoffers van de oorlog in Irak. Het leverde bijzondere beelden op van een biddende paus tussen kapotgeschoten resten van eeuwenoude kerken.

In Franciscus’ reis naar Irak kwamen die twee belangrijke speerpunten van zijn pontificaat – de interre­ligieuze ontmoeting en oog voor gelovigen in de verdrukking – nadrukkelijk samen. Terwijl de wereld en de wereldleiders zich sinds het uitbreken van de coronapandemie vooral met zichzelf bezighouden, stapte Franciscus op het vliegtuig. De blijdschap van priester Ammar over het pausbezoek laat zien dat de betekenis van die stap niet te onderschatten is geweest.

De blik van barmhartigheid naar buiten gericht, ­streven naar ontmoeting en verzoening, oog voor wat kwetsbaar is: met zijn in vele opzichten historische reis naar Irak heeft paus Franciscus de wereld een voorbeeld gegeven dat navolging verdient.

Het commentaar is de mening van Trouw, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren.