Met Lenie 't Hart belandt zeehond weer in een teiltje
Het rommelt al heel lang in Pieterburen. Welgeteld zijn er in een tiental jaren zo'n tien directeuren aangesteld, en evenzoveel kregen ernstige problemen met Lenie 't Hart. Zelfs na haar gedwongen terugtreden in 2012 als directeur, kreeg ze het aan de stok met huidige Algemeen Directeur Niek Kuizinga van het opvangcentrum.
De constante factor bij deze problemen is de invloed die mevrouw 't Hart nog altijd heeft bij de Raad van Toezicht. De raad werd al die jaren in wisselende samenstelling benoemd vanuit het adressenboekje van de oprichtster.
Ook nu zijn er weer problemen tussen de huidige Algemeen Directeur Niek Kuizenga en de Raad van Toezicht (lees: 't Hart) die het oneens is met Kuizenga's beleid. Kuizenga weet zich gesteund door de stafmedewerkers en een overgrote meerderheid van de crèche medewerkers. Deze steun komt voort uit het nieuwe beleid dat Kuizenga samen met de stafmedewerkers, in het bijzonder de dierenartsen Ana Rubio Garcia en Guillermo Sanchez en het hoofd Zorg Richard Dijkema het afgelopen jaar heeft ontwikkeld.
Geen diergeneeskundige achtergrond
Diergeneeskundige overwegingen voor nieuw beleid zijn onder andere het terugdringen van het antibioticumbeleid. In de tijden van directeur 't Hart was het gebruikelijk om opgevangen zeehonden vrijwel standaard antibiotica toe te dienen, met het daaraan verbonden grote gevaar van resistentievorming. Of deze resistentievorming zich inmiddels heeft voorgedaan is onbekend, want wetenschappelijk onderzoek is nooit een speerpunt geweest bij 't Hart, die op het gebied van biologie en diergeneeskunde geen andere scholing heeft genoten dan die van dierverzorgster.
Door het huidige grote aantal zeehonden in de Waddenzee is ook het aantal opgevangen jonge zeehonden de afgelopen jaren hoger dan voorheen. Dit leidt regelmatig tot een onaanvaardbaar groot aantal zeehonden in de crèche, met te veel dieren per bassin. Dit geeft problemen zoals onderlinge agressie (en dus ook tot gezondheid ondermijnende stress), hygiënische problemen als gevolg van te veel ontlasting per oppervlak, terwijl de ziektedruk (kans op besmettelijke ziekten) onnodig toeneemt.
Deze problemen zijn door de veterinaire staf adequaat opgepakt door selectiever zeehonden op te nemen in de crèche en een versneld ontslagbeleid in te voeren. Dieren worden nu ontslagen wanneer ze een natuurlijk gewicht hebben en geen ziekteverschijnselen meer vertonen, terwijl vroeger een (soms onnatuurlijk) hoog lichaamsgewicht moest zijn bereikt. Ook wordt tegenwoordig aan de hand van een euthanasieprotocol scherp gelet op zinloos lang doorbehandelen.
Nieuwe beleid werkt
Dit nieuwe beleid maakt dat de sterfte aan zeehonden in de crèche lager is dan voorheen, dat het verblijf (van gemiddeld 108 dagen naar 62) korter is dan voorheen, en als bijkomend voordeel dat het beduidend minder geld kost. Dit financiële voordeel kwam Kuizenga goed uit, omdat hij bij zijn aantreden na het gedwongen vertrek van 't Hart in 2012 geconfronteerd werd met ernstige tekorten in de exploitatie van het opvangcentrum.
Verder heeft Kuizenga hard gewerkt aan de verbetering van de relaties met andere instituten en met overheidsinstanties, die ten tijde van 't Hart zeer slecht waren of zelfs niet meer bestonden door haar ruziënde manier van handelen.
De huidige situatie in dit bestuursconflict is dat de Raad van Toezicht uit eigen gelederen een interim-manager heeft benoemd: de 75-jarige Wibo van de Linde, die al 45 jaar met 't Hart bevriend is. Zonder enig overleg liet hij spoedig na zijn benoeming een videoboodschap de wereld insturen, waarin hij in dreigende taal de medewerkers van de crèche beschuldigde dat zij de wet overtraden met hun nieuwe beleid. Ook bestookt hij de dierenartsen met emails waarin hij hen sommeert om ogenblikkelijk het oude beleid van Lenie 't Hart weer in te voeren, met bij weigering direct ontslag.
Alles wijst erop dat het conflict onnodig gejuridiseerd zal worden. Een juridisch gevecht kan leiden tot handhaving van directeur Kuizenga en de huidige staf en bestendiging van het nieuwe beleid. Maar het kan ook leiden tot het vertrek van vrijwel de gehele staf. Interim-manager Van de Linde mag dan samen met zijn oude vriendin zeehonden weer in een teiltje gaan vertroetelen, met een cocktail van antibiotica.
Dr. Klaas Marck, plastisch chirurg n.p. is ruim vijftien jaar werkzaam als vrijwilliger-consulent in de zeehondencrèche in Pieterburen, en specialiseerde zich in de behandeling van wondinfecties bij zeehonden.
