Meer ic-bedden is dweilen met de kraan open. Veel beter is het om mensen gezonder te laten leven, schrijft Gerard Adelaar.
Onder ziekenhuisbestuurders en artsen zwelt de roep aan om meer ic-capaciteit voor ziekenhuizen, want extra coronapatiënten zouden ‘blijvertjes’ zijn op de ic. Maar dat is dweilen met de kraan open.
Coronapatiënten op de ic blijken namelijk heel vaak een onderliggende welvaartsziekte te hebben. Daaronder vallen overgewicht, diabetes, hartproblemen en longziekten. Overgewicht is symbolisch voor andere aandoeningen. Het aandeel volwassen Nederlanders met overgewicht neemt sterk toe. In 2040 zal maar liefst twee derde van de Nederlandse bevolking te zwaar zijn, zo schat het RIVM. Per week vallen ook honderden doden door roken. En zo kunnen we doorgaan.
Dergelijke aandoeningen, ziekten en sterfgevallen zijn onnodig. Ze hangen samen met de westerse leefstijl, waarin behalve roken vooral bewerkt eten en drinken bepalend zijn. Buiten zulke samenlevingen komen aandoeningen als (ernstig) overgewicht en diabetes niet of nauwelijks voor.
De roep om uitbreiding van de ic-capaciteit wijst op een bedenkelijke stand van zaken. Kennelijk worden de desastreuze gevolgen van onze manieren van leven klakkeloos geaccepteerd, waarna we jaarlijks miljarden uitgeven aan medische zorg om de gezondheidsschade weer een beetje op te kalefateren.
Onderliggende welvaartsziekten bestrijden
In plaats van een dergelijke focus op reparatie van onnodige ziekte is een focus op gezondheid nodig. Alstublieft niet door een heel systeem met experts en overheidsbemoeienis op te tuigen, maar door te bevorderen dat mensen zelf weten wat goed voor hen is en zich daarnaar gedragen. Dit kan met onderzoek, regulering en opvoeding.
Onderzoek dient als tegenwicht aan lobby en reclame en aan twijfelzaaierij over kwalijke effecten van onze leefstijl. Het toont de negatieve, schadelijke kanten daarvan. Tegenwicht kan verder bestaan uit onderzoek naar manieren van leven die nastrevenswaardig zijn.
Ook moet de overheid gaan reguleren. Dit geldt voor aanbod van voedsel, prijzen, reclame en leefomgeving. Jaren van zelfregulering en gepolder met lobbykrachten hebben mensen tot dusverre niet geholpen.
Tot slot verdienen kinderen een opvoeding over voeding en beweging. Hoe vroeger de ‘op-voeding’ wordt ingezet, hoe meer wij daarvan de vruchten zullen plukken. Wat zou mooier zijn dan zonder die extra ic-bedden te kunnen? Dan heeft corona ons echt anders leren denken en leven.
Lees ook:
Coronapatiënten zijn blijvertjes op de ic. Dat is inmiddels onontkoombaar, zeggen ziekenhuizen. Zij willen daarom structureel meer bedden.
