Links, rechts – de onverdraagzame koppensnellers zitten overal

Ik had me een weekeinde van ontspanning gegund en besloot voor eens niet in de krochten van Twitter af te dalen. Maar een dag niet door de onwelriekende walmen van het sociale medium gewaggeld, is voor de columnist een dag niet geleefd. Maandag was de schok des te heviger toen ik nog onwetend Trouw las: ‘De ongure kant van sociale media bereikt ook literair Nederland.’ Het jongste cancelverhaal gaat over kinderboekenschrijver Pim Lammers die het kinderboekenweekgedicht van de CPNB mocht schrijven. Zwaar met de dood bedreigd heeft hij zich dit weekeinde voor deze opdracht teruggetrokken. Men vond eerdere teksten van zijn hand die volgens zijn belagers pedofilie vergoelijken.

Daar gaan we weer, zuchtte ik. Maar eerst een aanvulling: de ongure sociale media hebben literair Nederland veel eerder bereikt. In 2021 moest bestsellerschrijfster Lale Gül (Ik ga leven, al 250.000 boeken verkocht) wegens doodsbedreigingen onderduiken. Haar kritiek op haar streng islamitische opvoeding werd niet door iedereen gewaardeerd (een bedreiger werd tot zeven maanden jeugddetentie veroordeeld).

In het geval van Lammers is het bijna grappig te constateren dat degenen die gisteren woke en zijn cancelcultuur uitbraakten, zich nu van dezelfde snijdende woke-instrumenten bedienen. Radicaal rechts Nederland, aangevoerd door Kamerlid Wybren van Haga (ex-FvD), eist de kop van de kinderboekschrijver. Van Haga is de man die kortgeleden woke ‘een hele gevaarlijke, neomarxistische ontwikkeling’ noemde maar nu zich met woke-lompen tooit om Lammers te cancelen: ‘Iemand die kindermisbruik verheerlijkt mag nooit een podium krijgen. Bescherm onze kinderen!’

Maar wacht even, de volgende die op de cancellijst staat genoteerd is Van Haga zelf! Leden van de Tweede Kamercommissie die de parlementaire enquête naar de coronacrisis voorbereidt, willen hem en Pepijn van Houwelingen (FvD) uit de commissie knikkeren. Die twee zouden zich door eerdere stellingnames (‘corona is maar een griepje en een complot tegelijk’) onmogelijk hebben gemaakt. Wie denkt dat de woke-furie een soort van stuivertje wisselen tussen radicaal-links en radicaal-rechts is, heeft het mis. Ook binnen links kan men niet aan cancelafrekeningen ontsnappen. Vorige week werd bekend dat om het ontslag van docent Laurens Buijs van de Universiteit van Amsterdam (UvA) door studenten werd gevraagd. Buijs is ‘een typisch linkse jongen’, sympathisant van Bij1 en actief in de homobeweging. Helaas heeft hij een kritisch stuk geschreven in het universiteitsblad Folia tegen woke en eerder de non-binairideologie: eruit!

Deze docent is natuurlijk woest en fulmineert nu tegen zijn strijdkameraden (er komt een onderzoek van de UvA). Maar wat blijkt? Buijs is op zijn beurt zelf ook door het cancelvirus geïnfecteerd: toen hij een column over hem ontdekte van Lale Gül (!) in Het Parool sloeg hij op Twitter wild om zich heen: ‘Kwaadaardig en lasterlijk, waarom geeft Het Parool hier ruimte aan?’ De bijna gecensureerde docent die om censuur van een met de dood bedreigde schrijfster vraagt. Het kan niet op.

Mijn hoofd duizelt. Ik kan niet aan de conclusie ontsnappen dat woke en de cancelcultuur van alle markten thuis zijn. Links, rechts, universiteiten, Tweede Kamer, de koppensnellers zitten overal met als enig doel een klimaatsverandering van onverdraagzaamheid te bevorderen.

Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.