Lag het aan de plannen van Elizabeth Warren, of aan haar hond?

Is het Baileys schuld dat Elizabeth Warren geen president zal worden, in elk geval niet in 2021?

De golden retriever van de senator uit Massachusetts had vanaf de eerste dag van Warrens campagne een prominente rol. Hij kwam op het podium nadat ze haar kandidatuur bekend maakte, tegen het decor van een gesloten fabriek in Lawrence. En hij was er vaak bij als ze in Iowa en New Hampshire de Democratische kiezers opzocht.

Sommige van haar campagne-medewerkers vonden dat geen goed idee, zo valt te horen nu Warren haar poging om president te worden heeft opgegeven. “We kregen Bailey in plaats van bloed en tanden”, zei een van hen in een lucht-nu-allemaal-maar-je-hart artikel op website Politico.

Hij doelde daarmee op de politieke strijd die de basis legde voor Warrens politieke loopbaan. De toenmalige hoogleraar recht aan de Harvard universiteit zette in opdracht van president Barack Obama een bureau voor consumentenbescherming op financieel gebied op. Er was verzet tegen van de banken en in het Congres, maar Warren weigerde elk compromis: “Mijn eerste keus is een krachtig consumentenbureau”, zei ze destijds “En mijn tweede keus is géén consumentenbureau en een hoop bloed en tanden op de grond.” En het bureau kwam er.

Scherpe aanvallen

Die Warren hebben de kiezers wel gezien tijdens de campagne, maar dan vooral aan het eind, bijvoorbeeld toen ze tijdens een tv-debat de vloer aanveegde met miljardair Michael Bloomberg. Dat was, zeggen sommige van haar medewerkers nu, te laat.

Maandenlang vermeed Warren juist scherpe aanvallen op haar Democratische concurrenten. Ze probeerde zich liever te onderscheiden door gedetailleerde plannen te presenteren over alle mogelijke onderwerpen – behalve gezondheidszorg, en dat wordt nu als een misser gezien. Ondertussen gaf ze Bailey alle ruimte om zijn hondending te doen.

Was dat verstandig? Zekerheid daarover krijg je niet. Het idee achter de strategie was dat een Warren die voortdurend scherp in de aanval ging, veel kiezers zou kunnen afstoten. Ze was dan het slachtoffer geworden van het seksistische patroon dat agressieve mannen door veel mensen stoer worden gevonden, maar agressieve vrouwen hysterisch.

Seksisme in de race

Warren zelf zinspeelde daarop toen ze na haar opgave zei: “Speelde geslacht een rol in deze race? Die vraag is een instinker voor iedereen. Als je zegt: ja, er was seksisme in deze race, dan zegt iedereen: huilebalk. Als je zegt dat er geen seksisme was, dan denken veel vrouwen: “Op welke planeet woon jij?”.

De spijtoptanten binnen haar organisatie denken daarom dat ze er steviger in had moeten gaan. Dat de kiezers heus wel wisten dat Warren een vechtster is, en het ook waarderen. En dat het benadrukken van haar zachtere kant, onder andere door Bailey zo vaak voor het voetlicht te halen, haar juist een tamelijk gewone politica deden lijken. Iemand van wie je niet meer kon verwachten dan van zoveel andere politici.

Want honden hebben ze bijna allemaal. Een opvallende uitzondering in de huidige campagne zijn/waren juist degenen die nadrukkelijk van buiten de politiek komen. Donald Trump bijvoorbeeld, die helemaal geen huisdier heeft en naar eigen zeggen aan een microbenfobie lijdt. En Michael Bloomberg - dat valt af te leiden aan de bijzondere manier waarop hij op campagne een hond begroette.

Duitse herders

Joe Biden daarentegen heeft twee Duitse herders, Champ en Major. Die blijven wat op de achtergrond, in tegenstelling tot Truman en Buddy, de honden van Pete Buttigieg, die een eigen Twitter-feed hebben. Al is het daarop sinds het opgeven van hun baas wel akelig stil geworden.

Maar tot dat moment brachten ze hun baas in elk geval niet in verlegenheid. Dat kan van Bailey niet helemaal gezegd worden. Rond de tijd dat Warren opgaf, maakte hij zich meester van een burrito die niet voor hem bedoeld was. Wat natuurlijk onmiddellijk op video werd gedeeld, miljoenen keren bekeken en in reacties overwegend toegejuicht.

Misschien had Bailey dat wel eerder moeten doen. Want dan was hij eigenlijk de perfecte vertegenwoordiger geweest van zowel de zachte als de spijkerharde kant van Elizabeth Warren. Zoals ze zei tegen interviewster Rachel Maddow van nieuwszender MSNBC: “Hij is een hond die opstaat en zegt: “Ik ga niet wachten tot iemand me iets aanbiedt, ik zie wat ik wil en ik ga er recht op af.”