Opinie
Kwaliteit van leven, daar gaat het om bij een chronische aandoening
In het artikel 'ME deels erkend als chronische ziekte' wordt voor de zoveelste keer de tegenstelling 'tussen de oren' en 'ernstige ziekte met lichamelijke oorzaak' gehanteerd. Een valse tegenstelling, betoogt Hanneke van der Korst.
Ik kan me voorstellen dat je als patiënt die aan ME lijdt, erkenning wilt voor je klachten die soms zeer invaliderend zijn. Die erkenning kan ook teweegbrengen dat er meer wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan, dat er een oorzaak gevonden wordt, en mogelijk een remedie. Maar de tegenstelling tussen 'echte' ziekte en 'aandoening die tussen de oren zit' is een valse.
Bij mij is midden jaren negentig de diagnose syndroom van Sjögren gesteld. Een auto-immuunziekte die onder meer ernstige vermoeidheid tot gevolg heeft. Een aantal universitaire ziekenhuizen doet wetenschappelijk medisch onderzoek naar oorzaak en, hopelijk, remedie tegen deze ziekte. Tegelijk is er een programma ontwikkeld op basis van cognitieve therapie, met lichamelijke oefeningen. Het is aangetoond dat degenen die de adviezen en oefeningen in hun dagelijks leven toepassen, daar baat bij hebben.
Iemand die zich door deze aanpak beter voelt, heeft al veel gewonnen. Juist bij een chronische aandoening gaat het om kwaliteit van leven. Het zou jammer zijn wanneer andere therapieën dan de exclusief-lichamelijke bij voorbaat gediskwalificeerd zijn, omdat daarbij de ziekte als zodanig niet serieus genomen zou worden.
Ook ik kan al mijn hoop vestigen op de medische wetenschap en ervan uitgaan dat er nog tijdens mijn leven (ik ben 72) een medicijn op de markt komt dat mijn ziekte geneest. Maar intussen kan ik mijn leven zo aangenaam mogelijk maken door mijn denkpatronen onder de loep te nemen en adviezen als 'elke dag even naar buiten' op te volgen. Ik ben niet de enige sjögren-patient die zich bij die aanpak beter voelt.
Gelukkig is daar arts De Hosson. Hij verzet zich tegen de medisch-technische benadering die hij regelmatig meemaakt in zijn ziekenhuis. De dokter moet kijken naar de hele patiënt, is de boodschap van zijn boek 'Slotcouplet'. Naar aanleiding van onderzoek in de VS onder patiënten met longkanker zegt hij: "Blijkbaar spelen er meer mechanismen. Wie zich beter voelt, leeft langer. We moeten af van het onderscheid tussen lichaam en geest, dat zit alleen maar in de weg." Ik hoop van harte dat deze oproep bij andere artsen en patiënten gehoor vindt.
