Homo’s die strijden tegen refo’s? Refo’s die strijden tegen homo’s? Dat is pas contraproductief

Destijds voelde ik me persoonlijk geraakt door de Nashville-verklaring. D66 en jeugdartsen voeren op dit moment actie voor een verbod op homogenezing. Volgens mij is strijd voor een verbod contraproductief. Ik ben van mening dat het tijd is voor een ander gesprek.

Als praktiserend homo ben ik het hartgrondig oneens met de Nashvilleverklaring. Ook ben ik tegenstander van elke therapie die als doel heeft homoseksuelen te ‘genezen’. Desondanks ben ik ook tegen ‘strijd’ voor een verbod op homogenezing of ‘strijd’ met Nashville-aanhangers. De publieke discussie neigt naar een gevecht om de waarheid en loopt daarin naar mijn mening vast.

Strenggelovigen mogen in Nederland van mening zijn dat homoseksualiteit niet passend is in hun ‘waarheid’ maar moeten tegelijkertijd erkennen dat we in Nederland het recht hebben om vrij te leven vanuit homoseksuele identiteit. Datzelfde werkt omgekeerd: homoseksuelen hebben te respecteren dat een geloof hun levenswijze mogelijk niet erkent.

Ik ben zelf niet gelovig, maar juist de Nashville-discussie heeft mij doen inzien dat gelovigen net zo goed ruimte vragen voor hun geloof als dat ik dat doe voor mijn seksuele identiteit. En ik ben trots dat die ruimte er in Nederland is en blij dat beide vrijheden grondwettelijk zijn vastgelegd.

Innerlijke strijd

Onze gemeenschappelijke uitdaging is om met deze realiteit te leven en samen te leven. Een publieke strijd waarin we elkaar proberen te overtuigen van ons gelijk, is volgens mij een contraproductieve weg. Deze publieke strijd helpt jongeren die een innerlijke strijd hebben tussen geloof en seksuele identiteit zeker niet.

Het gesprek zou, vanuit respect voor elkaars vrijheden, moeten gaan over waar we gezamenlijk vinden dat de grenzen van die vrijheden liggen. Mag er openlijk uiting gegeven worden aan standpunten? Mag een Nashville-verklaring? Mag een Gay Pride-optocht? Ja, in Nederland mag dit allemaal.

Mag de staat homogenezing verbieden? Mag een ouder dagelijks tegen een kind zeggen dat homoseksualiteit zonde is? Mag een cursus om te genezen niet? Ook niet als deelname vrijwillig is? Deze grens is veel minder eenvoudig te trekken.

Hoe oneens ik het met homogenezing ook ben, hier ligt ergens een grens die ook de overheid moet respecteren. Want als wij vanuit onze ‘waarheid’ die grens mogen overschrijden, dan mogen anderen dat ook vanuit hun geloof. En voor je het weet staat de deur open naar steniging vanwege ontrouw, homoseksualiteit enzovoort.

Spotlights

Gelukkig kunnen we ook zonder het wezenlijke gesprek over die grens toch handelen vanuit het besef dat die grens er is. We kunnen ervoor kiezen niet te strijden voor een verbod, maar juist positieve aandacht schenken aan mogelijke oplossingen. In het geval van homogenezing kunnen we zorgen dat publieke middelen die gaan naar conversietherapie gestopt worden en gestoken worden in intensieve begeleiding van jongeren om hun eigen richting te vinden.

Daarnaast moeten we met publieke campagnes laten zien dat wij in Nederland staan voor vrijheid om je seksuele identiteit te leven en dat die vrijheid tegelijkertijd op gespannen voet kan staan met een geloof. En dat we met die dualiteit moeten samenleven. Als we tegelijkertijd kunnen laten zien dat er plekken zijn waar jongeren die zoektocht aan kunnen gaan, bieden we ze een uitweg. Ik pleit ervoor onze spotlights niet meer te richten op strijd die onze samenleving polariseert, maar ons licht te laten schijnen op constructieve oplossingen waarmee we samen kunnen leven.

Lees ook:

Waarom refo-fundamentalisten de Nashville-verklaring naar Nederland haalden

De Nashville-verklaring importeert Amerikaanse ideeën in Nederland en mobiliseert orthodoxen die het over weinig eens zijn. Behalve over die duivelse homolobby, schrijft David Bos.

De Nashville-verklaring raakt de seculiere staat

Dat meningen in Nederland naast elkaar mogen bestaan, staat nu op het spel, meent student filosofie Ariën Voogt.