Het coronadiploma is juist méér waard

Zo’n maand geleden keeg ik een linkje doorgestuurd, ‘Overlijden Pepijn Remmers – 4e gymnasium’. Nieuwsgierig geworden klik ik op de link, niet wetende wat voor hartverscheurend verhaal ik op het punt sta te lezen. De beschreven gebeurtenissen, die hebben geleid tot de dood van een 14-jarige, geven blijk van de zorgbarende sociaal-emotionele ontwikkeling van leerlingen.

Zelf merk ik ook dat mijn mentale klachten zijn toegenomen, maar lang niet zo dat het mij te veel zou worden. Bij het lezen van de rouwkaart drong pas echt tot mij door hoezeer de mentale gezondheid van jongeren is verwaarloosd en verslechterd. Zo érg zelfs dat het sluimerend monster genaamd corona het leven van een normale leerling – iemand zoals ik, jij, je zoon of dochter – kon eisen zonder hem of haar te hoeven besmetten.

In de media wordt er vooral over de kwetsbare risicogroepen gesproken. Maar hoe definieer je kwetsbaar? Is iemand met suïcidale neigingen niet kwetsbaar? En hoewel er sinds kort meer aandacht is voor de geestelijke gezondheid van leerlingen, raken deze personen in het grotere geheel al snel op de achtergrond. Daar komt nog bij dat er een taboe rust op psychische problemen. De coronacrisis heeft de problemen versterkt en zo alle gebreken blootgelegd voor wie ze nog niet opgemerkt had. En stel dat de psychische klachten meer bespreekbaar worden gemaakt, dan zitten we met een ander probleem: leerachterstanden.

Laten we nadruk leggen op wat leerlingen wél leren

Een term als ‘coronadiploma’ klinkt negatief. Leerlingen praten denigrerend over huidige eindexamenleerlingen. De universiteiten en hbo’s verergeren de toestand voor leerlingen nog verder door in deze coronaperiode (en schoolexamenperiode!) toelatingstoetsen te houden. En dan heb ik het niet eens over hoe het is om nu een student te zijn of dat velen niet snappen dat we het niet meer kunnen ‘volhouden’.

Ze lijken al het negatieve van deze periode – normaliter zijn jongeren al zo onderhevig aan hun gierende hormonen - compleet te negeren. Maar wat mij nog meer dwarszit, is dat we door het focussen op leerachterstanden amper nadruk leggen op wat leerlingen gedurende deze periode wél leren: zelfstandigheid, doorzettingsvermogen, veerkracht en omgaan met onzekerheid. Om die reden acht ik het ‘coronadiploma’ meer waard dan het ‘gewone diploma’ en vind ik het onacceptabel dat er alleen maar wordt gelet op wat we niet leren en helemaal niet gelet wordt op wat wij wél leren.

Lees ook:

Onderwijswethouders: ‘Alleen een landelijk actieplan kan groeiende kansenongelijkheid bestrijden’

De onderwijswethouders van de vier grote steden vinden dat alleen een landelijk actieplan de groeiende kansenongelijkheid kan bestrijden.