Gevaarlijke zang komt alleen in sprookjes voor

Er was eens, in een land hier ver, ver vandaan... Zo beginnen de meeste sprookjes. We horen over een goed persoon en een slecht persoon en over de strijd die de goede persoon moet leveren tegen de slechte om te krijgen wat die persoon wil. Meestal heeft deze figuur ook een magisch voorwerp of een speciale kracht die het monster kan verslaan. Een toverstok, bonen, maar ook bijzonder fluitspel of een stem zoals niemand anders die heeft.

De realiteit is anders. Zou de rattenvanger ook zes jaar hebben moeten zwoegen om zijn diploma aan een Nedersaksisch conservatorium in de wacht te slepen? Toonladders riedelen in zijn kleine studentenkamertje, het gebonk van de gefrustreerde buren verdragend?

Mislukte zangpedagoog

Van de zeemeermin weten we zeker dat ze nooit stage heeft gelopen bij het Omroepkoor, want zij ging vroegtijdig op in zeeschuim. Dat krijg je als je een kerel belangrijker vindt dan je eigen toekomst en vocale kapitaal. De bijbehorende zeeheks vertoonde frappant genoeg nogal wat overeenkomsten met een mislukte zangpedagoog die verbitterd dan maar het talent van de jongere wegneemt. In elk sprookje zit een kern van waarheid.

Waar magie en realiteit samenkomen noemen we kunst. Muziek heeft iets betoverends. Iedereen wil het horen, wil het maken en ervaren. Maar de klassieke zangstem lijkt wel iets buitengewoon bijzonders te hebben, zij laat niemand onberoerd.

Geforceerd stemgebruik

De zeemeerminnen en -mannen van vandaag moeten helaas waden in een zee van loze meningen en ongefundeerde conclusies. Het RIVM bestempelde onze magie als ‘geforceerd stemgebruik’. Volgens het instituut zijn wij de vuurspuwende draak. Er is ons verteld dat we onze monden maar moeten houden. Met deze bewoordingen van het RIVM hebben wij geen zeeheks Ursula meer nodig.

Gaan ook wij uiteindelijk op in het schuim? We protesteren wat we kunnen, maar ons vocale kapitaal gaat verloren waar de oceanen van publiek opdrogen. Nieuwe studenten toelaten aan conservatoria lijkt een cynische manier om die instellingen wél draaiende te houden. Voor de afgestudeerden wacht echter niets, want de zeemeerminnen met jarenlange ervaring kunnen wel snel kwaliteit neerzetten.

Kunnen we daarom niet snel terugkeren naar de realiteit? Naar wat ons wel zekerheid geeft. Zoals een grondig wetenschappelijk onderzoek. Kan het RIVM niet vlug met de hakjes drie keer tegen elkaar klikken, weg uit sprookjesland?

Lees ook:

Die ene Passion die wel doorging, met rampzalige gevolgen

Het Amsterdams Gemengd Koor zong op 8 maart Bachs Johannes-Passion in het Concertgebouw. Vijf dagen later moesten alle concertzalen sluiten. Voor het koor kwam die beslissing te laat. Zonder iets te vermoeden hadden al die zingende kelen het virus toen al binnen hun eigen gelederen verspreid. De gevolgen waren rampzalig.