Eerlijkheid voor vrouwen

Sebastian Coe, de voorzitter van de internationale atletiekbond World Athletics, had ook mee kunnen gaan met zijn tijd, waarin aan de biologische geslachtsgrenzen heftig wordt gesleuteld. Zoals je (trans) man kunt zijn én tegelijk moeder kunt worden (voorpagina Trouw, gisteren). Of dat je als man twee vrouwen kunt hebben misbruikt, vervolgens trans vrouw kunt worden en uiteindelijk als verkrachter toch in een vrouwengevangenis kunt worden geplaatst (zaak-Isla Bryson in Schotland). Maar Sebastian Coe koos ervoor de tijdgeest opzij te schuiven en besloot donderdag om transgenders van deelname in de vrouwencategorie bij internationale atletiekwedstrijden uit te sluiten.

Deze beslissing, die bijna onmiddellijk ingaat, kwam tot stand na twee maanden ingenomen adviezen bij aangesloten federaties, trainers, de atletencommissie evenals transgender- en mensenrechtenorganisaties. Geen over-één-nacht-ijsbeslissing dus. Hiermee wordt ook de discussienota van NOC-NSF feitelijk naar de prullenbak verwezen: onlangs verscheen dit document, dat met de komst van transgenders vraagtekens zet bij de natuurlijke en traditionele vrouwen- en mannenindeling bij de sport. In zijn toelichting is Coe duidelijk: ‘Eerlijkheid voor vrouwen gaat boven alle andere overwegingen’.

Wat hij daarmee bedoelt? Dat met het toelaten van sterkere trans vrouwen bij biologische vrouwen de gehele vrouwenatletiek ten onder dreigt te gaan. Ik wil zelf nog explicieter zijn: bij een uitdijende ontwikkeling van het transgenderverschijnsel en geautoriseerde deelname zou geen enkel al behaald vrouwenrecord in de atletiek meer veilig zijn.

Dit thema heb ik in een denkbeeldig verhaal behandeld in mijn onlangs verschenen boek Twaalf Incorrecte Verhalen. Ik deed het zo voorzichtig mogelijk in het fictieve kader van een (nog) niet bestaande wetgeving waarin alleen de papieren werkelijkheid van het paspoort telt. Want voor je het weet, word je van ‘transfobie’ beschuldigd. Vorige week legde docent bij de opleiding Interdisciplinaire Sociale Wetenschap (UvA) Laurens Buijs in de NRC uit hoe het zit: ‘In de Verenigde Staten is een geradicaliseerde en vaak militante woke-beweging te zien. Daarin zijn identiteiten als trans en non-binair statussymbolen geworden.’

Toen ik het verhaal schreef wist ik nog niets van het geval Valentina Petrillo. Deze Italiaanse trans vrouw werd als de mannelijke Fabrizio Petrillo in 1973 geboren. Als visueel gehandicapte won Fabrizio tussen 2016 en 2018 elf nationale mannentitels in zijn T12-categorie. De Italiaanse atletiekbond Fidal besloot Fabrizio, die intussen trans vrouw Valentina was geworden, als eerste paralympische transgenderatleet tot vrouwenwedstrijden toe te laten. Wel moest Valentina een zware hormonale behandeling ondergaan om op het lagere niveau van haar nieuwe concurrenten te komen. Ze verloor hierdoor ruim anderhalve seconde van haar beste mannentijd op de 200 m en nog veel meer op de 400 m. Desondanks verbrak Valentina, twee jaar geleden in haar paralympische categorie, de Italiaanse nationale vrouwenrecords op de 200 m en 400 m. Dit geval geeft te denken en misschien was het wel ruim bij Sebastian Coe bekend toen hij zijn veto voor transgenders bekrachtigde.

Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.